Ardını oxu...
Politoloq Natiq Miri Teleqraf.com-un suallarını cavablandırıb.

Onunla müsahibəni təqdim edirik.

- Prezident İlham Əliyevin Almaniya səfəri nə ilə əlaqəlidir, xüsusən də bu səfərdə Kansler Olaf Şolzun şəxsən maraqlı olduğunu nəzərə aldıqda? Diqqətçəkən bir məqam da odur ki, Cənubi Qafqaz istiqamətində fəallaşan Almaniya Fransa ilə müqayisədə daha obyektiv mövqe sərgiləməyə çalışır.

- Əslində, Fransa yanlış siyasəti ilə təkcə özü yox, bütöv Avropa Birliyi üçün problemə çevrilib. Fransa həm demokratiyanı ayağı altına alır, həm beynəlxalq hüququ görməzdən gəlir, həm kobud formada Azərbaycan-Ermənistan sülh prosesinə müdaxilə edir, həm də sülh müqaviləsi imzalanmadan təcavüzkar Ermənistanı silahlandırır. Bunlar Avropa Birliyi-Azərbaycan, ümumən Avropa Birliyi-Cənubi Qafqaz əlaqələrinə ciddi zərər vurur.

Avropa Birliyinin aparıcı dövlətlərindən biri də Almaniyadır. İqtisadi-maddi baxımdan Almaniya həmişə bu birlikdə birinci olub. Beləliklə, Fransa ilə müqayisədə Almaniya Avropa Birliyində Azərbaycan üçün daha cəlbedicidir. Çünki Berlin məsələlərə daha obyektiv yanaşmağa çalışır. Bu da Azərbaycanı Almaniya ilə əməkdaşlıq etməyə sövq edir. Bundan başqa, Almaniya Ermənistan-Azərbaycan prosesində bitərəf qalmağa çalışır. Azərbaycan və Ermənistan liderləri və nazirlərinin Almaniyada da görüşləri də bununla əlaqəlidir. Əlbəttə, Avropa Birliyi və digər bölgələr üçün başağrısına çevrilən Fransadansa, texnoloji və digər cəhətlərdən inkişaf etmiş Almaniya ilə əməkdaşlığı gücləndirmək Azərbaycan üçün daha cəlbedicidir.

Azərbaycan prezidenti bugünlərdə Rusiyaya da səfər etmişdi. Bu səfərdən uzağagedən nəticələr çıxaran daxili və xarici qüvvələr oldu. Hətta iddialar səsləndirildi ki, guya Moskvada Azərbaycanın nüvəsi Rusiya olan birliklərə üzvlüyü ilə bağlı anlaşmalar əldə ediləcək. Deyilənlər olmadı. Bu baxımdan, Azərbaycan prezidentinin Moskva səfəri lupa ilə izlənilirdi. Amma prezidentin əvvəl Moskva, ardınca da Berlin səfəri bir daha sübut edir ki, Azərbaycan xarici siyasətinin prioriteti olan balans xəttini pozmaq fikrində deyil. Çünki balansı hansısa gücün xeyrinə pozmaq Azərbaycanın iqtisadi, siyasi və təhlükəsizlik maraqlarına uyğun deyil.

Azərbaycan bütün qlobal güclərlə balanslı şəkildə münasibət qurub, yoluna belə də davam edir. Almaniya səfəri bir daha bunu göstərir. Paralel olaraq, Almaniya səfəri Avropa Birliyi və ya Qərbdə anti-Azərbaycan proseslərinə tormozlayıcı amil ola bilər. Çünki Almaniyanın Avropa Birliyi məkanında nüfuzu kifayət qədər güclüdür.

- Orta Asiya ölkələri liderlərinin Azərbaycana səfərini necə şərh etmək olar? Qazaxıstan və Özbəkistanın ardınca Qırğızıstan prezidenti də ölkəmizə gəldi. Tacikistan lideri isə mayda səfər edəcək.

- İlk növbədə, bu, bir milli-mənəvi inteqrasiyadır. Qırğızıstan, Qazaxıstan və Özbəkistan qardaş ölkələr olaraq, Qarabağın yenidən inşasında öz tarixi izlərini buraxırlar. Bu tikililər əsrlərlə Azərbaycan türkləri tərəfindən xatırlanacaq, bunlar unudulacaq məsələlər deyil. Yəni bu, tarixi iz qoyan bir mənəvi prosesdir. Kimlərsə buna “Azərbaycana yardım” kimi baxırlarsa. yanlışdır. Bu, qardaşın qardaşa həssas bir dönəmdə əl uzatmasıdır. Məhz mənəvi bağlar bu qardaşları bir-birlərinə yaxınlaşdırır. Belə mənəvi bağlar varsa, iqtisadi, hərbi, mədəni, siyasi və digər aspektlərdə birliklər qura bilərsiniz. Bu səfərlər də belə dəyərləndirilməlidir. Bunlar türk birliyinin perspektivlərini müəyyən edir.

- Böyük Britaniya xarici işlər naziri Devid Kemeronun Orta Asiya turu da diqqət çəkir. Səfər çərçivəsində Britaniya ilə Qazaxıstan arasında strateji tərəfdaşlığa dair anlaşma imzalandı. Xüsusən də bu səfər kontekstində Azərbaycanın da yaxından maraqlandığı Orta dəhliz məsələsinin gündəmə gəlməsi də maraqlıdır. Nə baş verir?

- Kemeronun bölgəyə səfəri Orta Asiya uğrunda qlobal güclər arasında ciddi geosiyasi rəqabət və mübarizənin başladığını göstərir. Əvvəldən demişdik ki, Rusiya-Ukrayna müharibəsi Moskvanın maraqlarının olduğu digər bölgələrə də transformasiya ediləcək. Bunu açıq şəkildə Cənubi Qafqazda görürük, proses artıq ciddi şəkildə Orta Asiyaya sirayət edir. Britaniya Orta Asiyaya ciddi şəkildə maraq göstərirsə, demək, bölgədə Rusiyanın nüfuzunu qırmaq, müəyyən geosiyasi layihələri reallaşdırmaq və həmin bölgədən başlayaraq Cənubi Qafqazdan keçəcək nəqliyyat dəhlizlərini açmaq istəyi ortadadır.

Britaniya nazirinin bölgəyə səfərinə Tacikistandan başlaması da təsadüfi deyil. Bilirsiniz ki, taciklər fars mənşəli xalqdır. Yəni səfərin İrana bir köynək daha yaxın olan Tacikistandan başlaması Moskva ilə yanaşı, həm də Tehrana verilən mesajdır. Əlbəttə, bu çərçivədə Çindən başlayaraq Orta Asiya və Cənubi Qafqazdan keçən Orta dəhliz projesinin aktivləşdirilməsi Azərbaycanın marağına uyğundur. Belə güclərin prosesdə yer alması və fəallıq göstərməsi sözügedən xəttin tez bir zamanda açılması və işə başlaması üçün real imkanlar yaradır. Bu, Çindən başlamaqla Orta Asiya, Cənubi Qafqaz – Azərbaycan, Ermənistan, Türkiyə və Qərb dünyasına birbaşa dəhlizin açılması deməkdir. Bu da o anlama gəlir ki, Ermənistan Zəngəzur dəhlizinin önünü kəsmək üçün uzun müddət dirəniş göstərə bilməyəcək. Əgər Britaniya və Avropa Birliyi öz mövqeyini ortaya qoyursa, Avropa Yenidənqurma Bankı maliyyə ayırırsa və Qazaxıstan prezidenti bununla bağlı Ermənistana səfər edirsə, bunlar həmin dəhlizin perspektivini göstərir.

Ermənistanın uzun müddət müqavimət göstərməsi üçün heç bir zəmin yoxdur. Ermənistanın prosesə mane olmaq üçün irəli sürdüyü “Sülh qovşağı” layihəsi yenə də Azərbaycandan keçir. Azərbaycan razı olmadan heç bir layihə reallaşmayacaq. Azərbaycan üçün alternativlər də var. Məsələn, İran və Gürcüstan üzərindən keçən yollar. Yəni Zəngəzur dəhlizi Azərbaycan üçün “olmazsa, olmaz” deyil. İndi Ermənistan bu durumda və qlobal güclərin hərəkətə keçməsi fonunda hara qədər dirənəcək? Heç bir perspektivi yoxdur. Əksində, Ermənistanla Azərbaycanın başlanğıc nöqtəsinə gələcəklərinə dair müsbət işartılar var. Bu da Zəngəzur dəhlizinin hansı statusda açılacağını müəyyən edəcək.
 
Ardını oxu...
ReAl Partiyası sədrinin müavini Natiq Cəfərli Teleqraf.com-un suallarını cavablandırıb.

Onunla müsahibəni təqdim edirik.

- ABŞ Konqresinə bəzi yüksək vəzifəli Azərbaycan rəsmiləri və hərbçilərinə qarşı sanksiyaları nəzərdə tutan layihə təqdim olunacağı barədə məlumat yayılıb. Sizcə, bu bədnam təşəbbüs kimdən gəlib, hansı məqsədi güdür və bunun Konqresdə qəbul görəcəyi ehtimalı varmı?

- Maraqlıdır ki, bununla bağlı Konqresin rəsmi saytı və xəbərlərində heç bir izə rast gəlmədim. Bir nəfərə istinadla yayılmış məlumat kimi gördük. Konqresin işləmək qaydası belədir ki, layihələr öncədən elan olunur, müzakirəyə çıxarılmamışdan əvvəl konqresmenlərə çatdırılır, onlar da öz əlavə və dəyişikliklərini təklif etmə imkanı qazanırlar. Bununla bağlı Konqresə bağlı açıq mənbələrdə məlumata rast gəlməmişəm. Ola bilər, istisna etmirəm ki, belə bir təşəbbüs olub. Çünki orada erməni lobbisinə bağlı siyasətçi və senatorlar Azərbaycanın atdığı addımlardan (ərazi bütövlüyünü bərpa etməsindən) məmnun deyillər. Həmişə Azərbaycan bir uğura imza atan kimi, ənənəvi mövzuları gündəmə gətirərək ölkəmizə basqı etməyə çalışırlar. Belə bir trend var.

Layihəyə gəlincə, hələlik bununla bağlı rəsmi təsdiq yoxdur. Qənaətimə görə, bu, məlumat sızdırılmasıdır ki, Azərbaycana bununla bağlı hansısa əks-həmlələr etməyə fürsət və imkanlar yaransın. İndi bu, komissiyanın iclasında müzakirə edilə bilər, amma bunun ümumilikdə Konqresin iclasına çıxarılıb, hansısa qətnamə formasına salınacağına inanmıram. Çünki ABŞ dövləti Azərbaycanla münasibətlərin pozulmasında maraqlı deyil, söhbət müxtəlif maraq qruplarının təmsil olunduğu Konqresdən getmir. Əslində, Azərbaycanın atdığı addımlar Cənubi Qafqazda sülh və sabitliyin bərqərar olmasına imkanlar yaradır. Daha dərinə getsək, Azərbaycanın addımları Rusiyanın bölgədə təsir və təzyiq imkanlarını xeyli zəiflətdi. Bunu Amerikada ağlı başında olan, ciddi adamlar görürlər.

- Dörd kəndin Azərbaycana qaytarılacağı açıqlandıqdan sonra Ermənistanın sərhədyanı Tavuş vilayətində etirazlar başlayıb. Bu etirazı təşkil edənlər kimlərdir, nə etməyə çalışırlar və baş verənlərin delimitasiyaya təsirləri ola bilərmi?

- Görünən budur ki, Ermənistanda iki ölkə arasında müəyyən sənədlərin imzalanması prosesinə başlanılmasını daxili siyasətdə alətə çevirmək istəyən qüvvələr var. Çünki bundan əvvəlki hadisələrdən vasitə kimi istifadə etməyə çalışdılar, amma alınmadı. İndi Ermənistan daxilindəki müəyyən qruplar, revanşistlər, kənardan dəstək alan müəyyən qüvvələr, həmçinin ciddi aktivlik göstərən kilsə son gəlişmələri əllərində bayraq etməyə cəhd göstərirlər. Biz Ermənistanda din adamlarının sülhə çağırışlarının şahidi olmalı idik, amma əksini görürük.

Eçmiədzinin 150 illik tarixinə baxdıqda rus kilsəsi və Rusiyanın xüsusi xidmət orqanları ilə ciddi əlaqələrinin olduğunu bəlli olur. Bununla bağlı onlarla araşdırma aparılıb, kitablar yazılıb. Sovet dönəmindən bu əlaqələr daha da dərinləşib. Bir sözlə, kilsə və revanşistlər bu pozitiv gəlişməni daxili siyasətdə alətə çevirməyə, Paşinyana təzyiq dalğası yaratmağa çalışır.

Maraqlı məqam budur ki, Rusiya sülhməramlılarının Azərbaycandan çıxarılmasına qərar verilən günün səhərisi bir pozitiv informasiya yayıldı. Əslində, əksini gözləyənlər vardı. Hətta bəzi rusiyalı politoloqlar belə fikir səsləndirirdilər ki, sülhməramlıların çıxması və Moskvanın bölgədə nüfuzunun zəifləməsi Ermənistanla Azərbaycan arasında qanlı toqquşmalara səbəb olacaq. Belə bir qorxuducu proqnozlar verirdilər. Amma biz əksini gördük, səhəri sərhədin delimitasiyasının prinsipləri razılaşdırıldı.

Hələlik Ermənistanda buna qarşı olan qüvvələr o qədər güclü deyillər ki, prosesə mane olsunlar. Bütün müqavimətə baxmayaraq, 4 kəndin qaytarılması ilə bağlı razılaşma və delimitasiyanın Qazax istiqamətindən başlaması pozitiv gəlişmədir. Amma bu o demək deyil ki, gələcəkdə təxribatlar olmayacaq, prosesə mane olmaq istəyən qüvvələr tapılacaq.

- Sərhədin delimitasiyasının başladığı rəsmən bəyan edildi. Yerindən tərpənən proses sülhün önünü açacaqmı?

- Böyük sülh müqaviləsinin birdəfəlik imzalanacağı inandırıcı gəlmir. Amma sülh müqaviləsinin onurğasını təşkil edən protokolların ard-arda imzalanması mümkündür. Bu çərçivədə delimitasiya-demarkasiyanın prinsiplərinin razılaşdırılması və prosesin Qazax istiqamətində başlaması kifayət qədər pozitiv addımdır. Amma bu o demək deyil ki, delimitasiya yaxın zamanlarda bitəcək. Hətta digər qonşularımızla bu proses uzun illər aparıb. Rusiya ilə bir neçə il öncə bitdi, Gürcüstanla demək olar bitib, çox kiçik hissə qalıb. Yəni bu, o qədər də asan proses deyil, amma əsas odur ki, prinsiplər razılaşdırılıb və fəaliyyətə başlanılıb.

Sonrakı mərhələdə növbəti protokolların imzalanması mümkündür. Məsələn, nəqliyyat dəhlizlərinin açılması prinsipləri protokolu. Bu da çox vacibdir. Artıq proses başlayıb, ABŞ, NATO, Avropa Birliyi, hətta Rusiyadan belə, bununla bağlı müsbət açıqlamalar verilib.

- Ermənistan Baş naziri Nikol Paşinyan “döyüşə hazır ordu”dan danışır. Onun sözlərinə görə, döyüşə hazır ordunun olması sülh, qüvvələr balansının düzgün formalaşması üçün vacibdir. Bu açıqlamasının izahı necədir? Ümumiyyətlə, Ermənistanın hərbi baxımdan Azərbaycana çatması üçün imkanları nə qədərdir?

- Əslində, bu, daxili auditoriyanı sakitləşdirmək və qədim tarixi olan bir sözdür. Qədim Romadan bəri belə bir söz işlədilir ki, sülh istəyirsənsə, müharibəyə hazır ol, yaxud sülh istəyirsənsə, ordunu gücləndir. Eyni prinsipdir. Paşinyan siyasi populizmdən istifadə etməyi xoşlayır. Yəni bunu daxili auditoriya üçün deyilmiş söz kimi qəbul etmək lazımdır.

Ermənistanın iqtisadi potensialı və bölgədə coğrafi dalanda yerləşdiyini nəzərə alsaq, qısa zamanda, hətta orta perspektivdə Azərbaycanın hərbi qüdrətinə çatması mümkünsüz görünür. Çünki Azərbaycan təhlükəsizlik çətirini başqa cür formalaşdırdı, artıq bu proses bitib. Ermənistanın problemi odur ki, təhlükəsizlik çətiri darmadağın olub. Rusiyadan uzaqlaşmağa çalışırlar, yeni təhlükəsizlik çətiri yaratmaq problemlərlə üzləşir. Bu, mümkünsüz görünür, çünki istər Hindistan, istər Fransa, istərsə də digər ölkələrin Ermənistan üçün təhlükəsizlik çətiri açmaları ən azı coğrafi baxımdan mümkün deyil. Bu, Rusiya üçün çətin idi, çünki Ermənistana birbaşa giriş-çıxışı yoxdur, Gürcüstan üzərindən həyata keçirməyə çalışırdı. Gürcüstanla əlaqələrin pisləşməsindən sonra isə Rusiya yalnız hava yolu ilə Ermənistandakı hərbi varlığı və ya təhlükəsizlik çətirini saxlayırdı. İndi bunu Fransa, yaxud Hindistan necə edəcək?

Ermənistanla müqayisədə, Azərbaycan öz təhlükəsizlik konsepsiyasını həll etmiş sayılır. Məsələn, Türkiyə ilə imzalanmış Şuşa bəyannaməsi NATO-nin 5-ci maddəsi kimi bir anlayışı ehtiva edir. Müttəfiqlik bəyannaməsi həm Azərbaycan, həm də Türkiyə tərəfindən ratifikasiya olunub, dövlətlərarası sənədə çevrilib. Bu bəyannamə ərazi bütövlüyünün müdafiəsi ilə bağlı qarşılıqlı və ya birgə təhlükəsizlik tədbirlərini ehtiva edir. Bu o deməkdir ki, Azərbaycan öz təhlükəsizlik çətirini daha da genişləndirib.

İndiki halda Ermənistanın özü üçün belə bir təhlükəsizlik çətiri tapması mümkünsüz görünür, yaxın gələcəkdə də perspektivi yoxdur. İndi nə qədər əlçatmaz görünsə də, bu da özlərindən asılıdır, Ermənistanın təhlükəsizlik konsepsiyası Türkiyə ola bilər. Yəni Türkiyə və Azərbaycanla əlaqələrin normallaşması üçün atacaqları səmimi addımlar... Bu, Ermənistanın təhlükəsizliyi üçün ən yaxşı zəmanət ola bilər. Bu durumda Ermənistanın təhlükəsizlik konsepsiyasındakı boşluqlar doldurulacaq. Bir sözlə, Paşinyanın daxili auditoriya üçün dediyin sözün yaxın gələcəkdə həyata keçirilməsi mümkünsüz görünür.
 

Ardını oxu...
Qərbi Kaspi Universitetinin professoru, politoloq Fikrət Sadıqov Teleqraf.com-un suallarını cavablandırıb.

Onunla müsahibəni təqdim edirik.

- Uzunmüddətli müzakirələrdən sonra Ermənistan 4 kəndin dinc yolla qaytarılmasına razılıq verdi. Amma revanşistlər kəndlər ətrafında yaşayan erməniləri qızışdırırlar. Bu etiraz dalğası böyüyə və böyüsə, proseslərə, yaxud Nikol Paşinyanın qərarına hansı formada təsir göstərə bilər?

- Reallıq odur ki, həqiqətən də Paşinyanın vəziyyəti çox mürəkkəbdir. Ona qarşı həm paytaxt, həm də bəzi sərhədyanı kəndlərdə etirazlar var. Amma radikallar və revanşistlər etirazlar təşkil etməyə çalışsalar da, onların sayı o qədər də çox deyil. Yəni indiki hökuməti asanlıqla devirə bilməyəcəklər. Çünki bunun üçün onları hansısa xarici qüvvə dəstəkləməlidir. Söhbət hərtərəfli dəstəkdən gedir. Həmçinin xarizmatik liderləri olmalıdır, o lider də bir proqramla çıxış etməlidir. Amma bunların heç biri yoxdur.

Bir sözlə, problemlər və çətinliklər çoxdur, olacaq da, amma unutmayaq ki, protokol imzalanıb, şərtlər var. Kəndlərin hansı zaman ərzində təhvil verilməsi öz əksini tapıb. Biz əlimizdən gələni edəcəyik ki, bu kəndlər mütləq Azərbaycana qaytarılsın.

- Anlaşma Bakı ilə İrəvan arasında sülhü yaxınlaşdıracaqmı?

- Əslində, yaxınlaşdırmalıdır, amma İrəvan bunun üçün bir sıra şərtləri yerinə yetirməlidir. Məsələn, Ermənistan sərhədə bitişik bu 4 kənddən əlavə, daha 4 kəndi (anklavlar) də Azərbaycana qaytarmalıdır. Söhbətin hansı kəndlərdən getdiyini erməni tərəfi çox yaxşı bilir. Digər yandan, Zəngəzur dəhlizi açılmalı və işə düşməlidir. Nəhayət, Azərbaycana qarşı ərazi iddiaları Ermənistan konstitusiyasından çıxarılmalıdır. Bunlar real və konkret şərtlərdir.

Bu şərtlər yerinə yetirilməsə, sülh müqaviləsi necə imzalana bilər? Bunlar olmasa, bölgədə tam təhlükəsizlik və stabillik yaranmayacaq. Qənaətimə görə, sülh müqaviləsinin imzalanması bu şərtlərin yerinə yetirilməsinə bağlıdır.

- Anklavlar (Kərki, Sofulu, Yuxarı Əskipara və Barxudarlı) məsələsi necə çözüləcək? Erməni tərəfi mübadilə məsələsini gündəmə gətirir, Bakıdan hələlik bununla bağlı açıqlama yoxdur.

- Anklav məsələsinin onların anlayışında necə olduğunu bilmirəm. Məlum olan budur ki, ermənilər 1990-cı illərin əvvəllərində bizim 8 kəndimizi də işğal ediblər. Bu etirafı indiki hökumətin nümayəndələri və keçmiş prezident Serj Sərkisyan da dilinə gətirib.

Sərkisyan bu yaxınlarda bəyan etdi ki, onun dövründə bu kəndlər işğal olunub. Guya bunu “Ermənistanın sərhədyanı kəndlərinin təhlükəsizliyi” üçün ediblər. Yəni bu kəndlərin Azərbaycana məxsusluğuna erməni siyasi elitasının da şübhəsi yoxdur. Amma İrəvanda “Ermənistanın anklavları”ndan danışanda nəyi nəzərdə tutduğunu bilmirəm. Çünki onların özlərinki hesab etdiyi ərazilər Azərbaycanın içindədir.

Mənim yadımda deyil ki, iddia etdiyi bu ərazilər Ermənistana məxsus olub və ya məxsusdur. Hələlik İrəvan tərəfindən belə tələblər də səsləndirilmir. Məsələ rəsmən gündəmə gəlsə, öz mövqeyimizi bildirəcəyik.

- ABŞ, NATO, Avropa Birliyi və digər Qərb dövlətləri anlaşmanı alqışlasalar da, Rusiya və İran susdu. Bunu necə izah etmək olar?

- ABŞ və Avropa Birliyi bunu ona görə dəstəkləyir ki, bu, Ermənistanın Rusiya boyunduruğundan çıxması yönündə ciddi addımdır. Düşünmürəm ki, Azərbaycana görə sevinirlər, onların siyasi addımları və prioritetləri bizə bəllidir. İrana gəlincə, düşünmürəm ki, o da buna sevinməlidir və sevinir. Çünki öz maraqları var. Məsələn, deyirlər ki, Zəngəzur dəhlizinin açılması İranın maraqlarına ziddir. Amma biz diplomatik çeviklik nümayiş etdirərək, İranla digər yolun açılması ilə bağlı anlaşma imzaladıq.

Rusiya da öz əməlləri ilə nələrisə göstərdi, məsələn, öz sülhməramlılarını Azərbaycan ərazisindən çıxardı. Bu da bizim diplomatik qələbəmizdir. İndi Rusiya bu prosesi dəstəkləsin və ya dəstəkləməsin, alqışların və ya alqışlamasın, bunlar bizi o qədər də maraqlandırmamalıdır.

Hazırda biz çalışırıq ki, Rusiya ilə tərəfdaşlıq münasibətlərindən özümüz üçün fayda qazanaq. Dövlət başçımızın Moskva səfəri bunun bariz sübutudur.

- Qərb sülh çağırışlarında nə qədər səmimidir? Çünki Bakının Ermənistanın açıq dəstəklənməsi ilə bağlı Qərbə irad və sualları var.

- Əslində, siyasətdə səmimilik yoxdur. Buna görə də, düşünmürəm ki, ABŞ və ya Avropa Birliyi səmimidir. Amma pozitiv bəyanatlar verən Qərb düşünə bilər ki, Rusiya sülhməramlılarının çıxması, sərhəd məsələsinin həlli, kəndlərin qaytarılması sərt xətt tutan Moskvanı Cənubi Qafqazda neytrallaşdıra bilər. Buna görə də, Qərb müsbət mövqedə durduğunu göstərməyə çalışır. Əlbəttə, bunun səmimi olduğunu zənn etmək düzgün deyil. ABŞ Konqresində Azərbaycan əleyhinə müzakirələr, AŞPA-da ölkəmizə qarşı qəbul edilmiş qərar bunun bariz sübutudur. Biz hər şeyi görürük, ona görə də bu “səmimiyyət”ə inanmırıq.

- İran İsraillə gərginlik fonunda qonşuları ilə məsləhətləşir, danışıqlar aparır, əlaqələri qaydasına salmağa çalışır. Azərbaycan isə bundan kənarda qalır. Tehran niyə Bakı ilə aradakı gərginliyi qaldırmaq istəmir?

- İranın Azərbaycana qarşı münasibəti qərəzli və aqressivdir. Dəfələrlə buna görə İrana narazılıq edilib, bəyanatlar verilib. Amma bütün bunlara baxmayaraq, Azərbaycan İrana qarşı heç bir platformada yer almır, onun əleyhinə addımlar atmır. Azərbaycan qonşuluq prinsiplərinə sadiqdir. Çünki İran bizim qonşumuzdur.

İsrail də bizim tərəfdaşımızdır, bizim mövqeyimizi başa düşən və dərk edən, eləcə də kömək göstərən bir ölkədir. İsraillə münasibətlərimiz heç bir ölkəyə qarşı yönəlməyib, o cümlədən İranın əleyhinə. Biz İranla gərginləşmədə maraqlı deyilik. Çünki İran bu regiondadır. Yəni bu bölgədə yeni münaqişənin alovlanması Azərbaycanın maraqlarına uyğun deyil. Bizim İranda kifayət qədər soydaşlarımız yaşayır. Həmçinin ekoloji problemlər və qaçqın məsələsi gündəmə gələ bilər. Ona görə də, biz bu kontekstdə özümüzü neytral aparırıq, sadəcə hər iki tərəfi təmkinli olmağa çağırırıq. Düşünürəm ki, ən düzgün siyasi addım budur.
 
Ardını oxu...
Amerikalı siyasi şərhçi Samuel Krugerin Axar.az-a müsahibəsi:

- İranla İsrail arasında yaşanan son hücumlardan sonra hadisələrin inkişafını necə proqnozlaşdırırsınız?

- Həqiqətən də münasibətlər kritik nöqtədədir, lakin ABŞ İsrailin hər hansı hərbi qisasını dəstəkləməyəcəyini bildirdi. Bu, İrana bir siqnal göndərir ki, ABŞ Yaxın Şərqdə proseslərin daha da gərginləşməsində maraqlı deyil. Ancaq hadisələrin necə inkişaf edəcəyini hələ görə bilmirik.

- İran və ABŞ arasında müharibə ehtimalı varmı?

- Bugünkü qeyri-sabit və təlatümlü dünyada hər şey mümkündür, lakin düşünmürəm ki, ABŞ və İran arasında müharibə yaxın gələcəkdə baş verə bilər.

- İranda yaşayan azərbaycanlıların öz müqəddəratını təyinetmə hüququna Amerikanın münasibəti necədir? Demokratik və insan haqları pozulan bir millətə - yəni azərbaycanlılara ABŞ dəstək göstərməlidirmi və bu dəstək necə ola bilər?

- Təəssüf ki, amerikalıların əksəriyyəti İranın şimalında yaşayan 25 milyon (və ya daha çox) azərbaycanlı haqqında çox şey bilmir. Ona görə də bu məsələ mediada və siyasi dairələrdə, xüsusən də seçki ilində çox müzakirə olunmur. Ümumiyyətlə, ABŞ-da İrandakı azərbaycanlıların mədəni və siyasi istəkləri dəstəkləməlidir, lakin ilk növbədə ABŞ ictimaiyyətini bu mövzuda maarifləndirmək lazımdır.

- İran ABŞ tərəfindən bir çox sahələrdə sanksiyalara məruz qalıb. Bu sanksiyalara əməl etməyən ölkələrə də münasibəti sərtdir. Lakin Ermənistanla İranın dərin və hərtəfəli münasibətinin olmasında sanki istisnalar var. Erməni lobbisi bu məsələdə aktiv rol oynayırmı?

- İran və Ermənistan bir çox sahələrdə əməkdaşlıq edir, o cümlədən banklar, təhlükəsizlik, sanksiyaya məruz qalan məhsulların keçidi və s. Əminəm ki, ABŞ hökuməti bu hesabatlardan xəbərdardır. ABŞ reaksiyasının niyə zəif olduğunu söyləmək çətindir. Bəli, ABŞ-dakı erməni lobbisi rol oynayır, lakin bu, həlledici deyil. Yəqin ki, ABŞ hökuməti üçün Ermənistanla İran arasındakı bu münasibətlər kifayət qədər əhəmiyyət kəsb etmir.
- Eyni zamanda Tehran nəzarətində olan media vasitəsilə İsraillə gərginlik fonunda Azərbaycanı da təhdid edir. Bu təhdidə də ABŞ-dan reaksiya arzulanan səviyyədə deyil.

- Azərbaycanla İran arasında gərginliyə işarə edən məlumatlar var. Bu münasibətlər heç vaxt mükəmməl olmayıb və İran tez-tez Azərbaycanı İsraillə yaxşı münasibətlərinə görə tənqid edir. Təbii ki, belə bir tənqid Azərbaycanın xarici siyasət məsələlərinə müdaxilədir. Lakin Azərbaycanın İsraillə əlaqələri təkcə İrandan deyil, digər ölkələrdən gələn tənqidlərə rəğmən güclü, səmərəli və məhsuldar olaraq qalır. Bu bizi sevindirir.

- İran Ermənistanla Azərbaycan arasında müzakirə olunan Zəngəzur dəhlizinə qarşı məntiqsiz şəkildə çıxır və bu yolun açılmasına maneə törədir. Sizcə niyə?

- İranın Zəngəzur dəhlizinin açılmasına qarşı olduğu bütün səbəbləri (açıq və ya gizli) dərk etmək çətindir. Bəzi ekspertlər hesab edirlər ki, ən mühüm səbəblərdən biri iqtisadidir; Zəngəzur dəhlizi açıq olarsa, İran öz ərazisindən malların tranzitindən əldə etdiyi gəliri itirəcək. Digər səbəb isə İranın daşınan mallar üzərində müəyyən nəzarəti və Azərbaycana təsir rıçaqlarını itirməkdən qorxması ola bilər. Hər halda, dəhliz Azərbaycan və Ermənistan arasında sülh danışıqları məsələsidir və biz ümid edirik ki, o, Azərbaycan və Ermənistan arasında hərtərəfli sülhün bir hissəsi kimi nəhayət açılacaq.
Ardını oxu...
“Qarabağ” Azərbaycan Premyer Liqasının 31-ci turunda öz meydanında “Qəbələ” ilə 2:2 hesablı heç-heçə edib.

Sportal.az xəbər verir ki, Ağdam təmsilçisinin baş məşqçisi Qurban Qurbanov matçdan sonra keçirilən mətbuat konfransında jurnalistlərin suallarını cavablandırıb:

- Sönük oyun getdi. İstərdim ki, daha aktiv, dinamik futbol olsun. Hava şəraiti, bəzi qərarlar oyunun tempini aşağı salırdı. Bir neçə mövqe səhvlərinə yol verdik. “Qəbələ”yə uğurlar arzulayıram.

- Növbəti turda “Sumqayıt”la qarşılaşacaqsınız. Həmin matçdan gözləntiləriniz nələrdir?

- Sumqayıtda oynamaq həmişə xoş olub. “Sumqayıt” çox yaxşı oyun göstərir. Maraqlı oyun olacaq. Yeni stadionda heç olmamışıq. İnanıram ki, azarkeşlər üçün yaxşı oyun olacaq.

- “Beşiktaş” rəsmisi açıqlayıb ki, baş məşqçi postuna namizədlər arasında sizin də adınız var. Sizə müraciət olunub?

- Çox fikir bildirmək istəmirəm. İki aydır söz-söhbətlər çoxdur. Bunu xoşlamıram. Bu barədə danışmasaq, daha yaxşı olar. Çünki bildirilən hər fikir əlavə suallar doğurur.

- Heyəti qurmağa daha çox vaxt sərf edirsiniz, yoxsa yeni oyunçular axtarmağa?

- Vaxt eyni olaraq qalır. İş saatım eynidir. Amma bəzi detallar var ki, onlara daha çox vaxt ayırırığ. Çalışırıq ki, rotasiyalar edək, hər futbolçunun oyun təcrübəsi olsun.

- Rəşad Sadıqov bildirib ki, gələcəkdə “Qarabağ”ın baş məşqçisi olmaq istəyir. Buna münasibətiniz necədir?

- Çox yaxşı, çox xoş. Hər kəsə uğurlar arzulayıram.
 
Ardını oxu...
- Siyavuş müəllim, tez-tez baməzə replikalarla dilə dişə düşürsünüz, məsələn vedrəni ölçü vahidi eləməyiniz gülüşlə qarşılandı.
- O sözü deməsəydim reklam olmazdı, indiyə qədər danışılmazdı. Mən sübut edə bilərəm ki, vedrə ölçü vahididir. Bax, girisən kafeyə, deyirsən bir fincan kofe ver, demirsən axı, 100 qram kofe ver. Ödəyəndə bir fincan kofenin pulunu ödəyirsən. Burada fincan ölçü vahididir. Eləcə də vedrə. Kim necə dərk edirsə eləsin. Üstümü unlu görüb adımı dəyirmançı qoyurlar. Azərbaycandan Amerikaya təhsil almağa ilk mən getmişəm – düz 3 dəfə. Sertifikatlarım, diplomlarım var. Avropanın hər yerində seçki kurslarında olmuşam. İndi hamı öyünərək 1 aylıq kursunu ali məktəb kimi göstərir. Onlardan 50-ni qurtarmışam, divara düzsəm diplomlarımdan yer qalmaz. İzləyicini ilk 20 saniyədə cəlb eləmək dərslərini keçmişik. Nəyisə deyirəmsə, bu bilməməzlik deyil, taktikadır. Məsələn, veteran pulları ilə bağlı “veteranların da 1 abbasını verin” dedim hər yerdə işıqlandırıldı. Biri dedi veteranı Məşədinin hambalına oxşadır, biri dedi təhqirdir. Əsas məsələ o idi ki, o mövzuya diqqət yönəltdik.
- 25 il deputat həyatı yaşamaq nə deməkdir?
- Deputatlıq həm çətindir, həm məsuliyyətlidir. Böyük bir insan kütləsini və qanunverici orqanı təmsil edirsən. Sadə insanlardan əlbəttə çox fərqi var. Hər addımına, sözünə nəzarət etməlisən, dediyin hər söz rəsmi qəbul edilir. Üstəlik iqtidar partiyasının deputatı olmaq ikiqat məsuliyyətdir. 40 min seçici ilə ünsiyyətdə olmaq, onların problemlərini öyrənmək, dilə gətirmək asan deyil.
- Sizcə sadə insansınız, yoxsa deputatlıqda keçən uzun illər sizi dəyişib?
- Həmişə sadə insan olmuşam, indi də eləyəm. Yaxından tanıyanlar bilir, necə varamsa elə də görünürəm. Mən dəyişən adam deyiləm.
- Hər hansı bir qapıçı, fəhlə, maşın yuyan sizin dostunuz ola bilər, yoxsa seçilmiş adamlar, siyasətçilərlə əhatələnmisiniz?
- Bütün təbəqələrdən çoxlu dostlarım var. Bura gələndə Qəbələdən əsgər yoldaşım zəng eləmişdi. 35 ildir dostluğumuz davam edir. Tələbə və sinif yoldaşlarımla həftədə bir görüşürük, çay içib keçmişi xatırlayırıq. Milli Məclisdə də dostlarım çoxdur. İstənilən adamın qapısını rahatlıqla döyə bilərəm.
- Çox ünsiyyət sizi yormur? Çox adam çox da problemdir deyirlər...
- Yox, əksinə, insanlarla düzgün rəftar edəndə yorulmursan. Yalan vəd verəndə qarşındakı da yorulur, sən də.
- Gəncliyinizi, tələbəlik illərinizi necə xatırlayırsınız?
- Bakı Dövlət Universitetinin hüquq fakültəsini bitirmişəm. Ondan öncə Rusiyada hərbi ali məktəbə girmişdim, lakin valideynlərimin istəyi ilə onu yarımçıq saxlamalı oldum. Hüquq fakültəsində oxuduğum illər çox gözəl idi. Paralel olaraq da ictimai siyasi fəaliyyətlə məşğul idim. Bizim tələbəlik dövrümüz çətin və qaynar, amma çox maraqlı bir dövr idi. İndiki tələbələr kimi kinoya, konsertə, əyləncələrə gedə bilmədik. Amma bizim tələbəlik, gənclik illərimiz daha maraqlı idi. Mübariz idik.

- İndiki dövrdən fərqli olaraq, 90-cı illərə qədər hüquq fakültəsinə rüşvətsiz girmək də çox çətin idi. Orda ancaq say-seçmə ailələrin uşaqları təhsil ala bilirdilər. Siz necə bir ailədən gəlmişdiniz?
- Bizim zamanımızda tapşırıq verilmişdi, hüquq fakültəsinə vəzifəli adamların uşaqlarını qəbul eləmirdilər. Katib, prokuror oğlu bura girə bilməzdi. Məsələn mən sadə, zəhmətkeş bir kişinin ailəsindən gəlmişdim. Bizim vaxtımızda rüşvətlə daxil olunan fakültə tarix idi. Tarixi bitirənlərin heç biri tarixçi olmurdu, ora “raykom fakültəsi” deyirdilər.
- Siz həm də Əfqanıstan müharibəsi veteranısınız. Yəqin ölümlə göz-gözə gəlmisiniz...
- Dəfələrlə. 1987-ci ildə hərbi xidmətə getdim, ona qədər idmanla çox ciddi məşğul olurdum. Əsgər gedəndə güləş üzrə idman ustalığına namizəd idim. Mənim kimi fiziki hazırlıqlı oğlanları apardılar hərbi məktəbdə hazırlığa. 6 ay hazırlıqdan sonra da Əfqanıstana. Sovet qoşunları Əfqanıstana girəndə və çıxanda çox böyük itki vermişdi. Qoşunlar ölkəyə daxil olanda yerlilər mübarizə aparırdılar ki, girməsin. Çıxanda isə ailəsində öləni olmuş əfqanlar qanlı qisas almaq üçün ova başladılar. Adətlərinə görə, kişi qisasını almasa ona namussuz kimi baxırdılar. Ona görə bütün əfqanlar başlamışdılar intiqam üçün əsgər ovuna. Ən azından bir əsgər öldürməli idi. Zabit, tank vursaydılar, lap qəhrəman sayılırdılar. Rus ordusu ölkədən 100 tankla çıxmalı idisə, kalonda onun 30-u qalırdı, qalanını məhv edirdilər. Yuxarı rütbəli əsgər idim və ölüm bizi arxamızca, addım-addım izləyirdi. Əfqanıstandan qayıdandan sonra ailəm hərbiyə qayıtmağıma mane oldu, hüququ seçməli oldum. Bakıya gələndən sonra da Qarabağ hadisələri başladı. Hərbi döyüş təcrübəmiz var idi. Tez-tez gedirdik döyüş bölgələrinə. Biz əliyalın təlim keçmiş hazır silahlı-sursatlı ordu ilə vuruşmuşuq.
- Sənətiniz üzrə işlədiniz?
- Çox az. Partiyaların yaranması prosesi başladı. “Əlincə” Xeyriyyə Cəmiyyətinin yaranmasında iştirak etdim, bu cəmiyyət həm ümummilli liderin hüquqlarının müdafiəsi, həm də sərhəd kəndlərində əziyyət çəkən insanlara dəstək işləri ilə məşğul idi. YAP “Əlincə” cəmiyyətinin bazasında yarandı. 28 il partiyanın təşkilati məsələlərinə rəhbərlik eləmişəm.
- Sevərək ailə qurmuşdunuz?
- Əlbəttə. Mən müstəqil adam olmuşam. Ata evimdən 17 yaşımda çıxdım və ondan sonra sərbəst yaşamışam.
- Səbinə xanımın (Ombudsman Səbinə Əliyeva Siyavuş Novruzovun xanımıdır) Ombudsman olmasında sizin rolunuz olub?
- Yox. Onun öz fəaliyyəti olub. Konstitusiya məhkəməsində işləyib. Pillə-pillə gəlib bu yerə.
- Kişinin xanımı vəzifəlidirsə ona asandı ya çətin?
- Çətindir.
- Nədir çətinlik?
- Haradan fırlansan söhbətimiz, həyat tərzimiz ictimai-siyasi proseslərə gətirib çıxarır. Hətta elə olub ki, uşaqlarımızın dərsləri ilə məşğul ola bilməmişik. Bəzən 24 saat da insana bəs eləmir.
- Neçə övladınız var?
- İki. Oğlum Universitetdə hüquq fakültəsində oxuyur, qızım hələ orta məktəbi bitirməyib.
- Evdə köməkçiniz var?
- Yoxdur. Ehtiyac da yoxdu. Evdə adam tapılmır axı. Hamı səhər çıxıb axşam qayıdır.
- Özünüz özünüzə qulluq edə bilirsiniz?
- Yataqxanada qalan oğlan paltar da yuyub, düymə də tikib, yemək də bişirib. Üstəlik hərbi həyatım da olub, ona görə özüm-özümə səliqəli şəkildə qulluq edə bilirəm. Çay dəmləməkdir, özümə yemək qızdırmaqdır və s...
- Hansı yeməyi sevirsiniz?
- Xüsusi kaprizim yoxdu. Azərbaycan yeməyi olsun, yetər, nə olur olsun bir tikə tez-tələsik yeyirəm, bir gözüm televizorda.
- Birdən-birə xeyli kilo verdiniz. Bu xüsusi pəhriz nəticəsində oldu, ya plastik cərrah toxunuşu?
- Yox idmanla arıqladım. Mən daim idmanla məşğul oluram. Bizdə bu da problemdir. Arıqlayırsan deyirlər xəstələnib, kökəlirsən deyirlər, buna bax, gecə-gündüz yeyir. Heç vaxt əməliyyat olmamışam. Hərbidə aldığım yaralar istisna olmaqla.
- Hansı idman növünə üstünlük verirsiniz?
- Yeriyirəm və üzürəm.
- Maşın sürürsünüz?
- Heç vaxt sürməmişəm. Tank sürmüşəm, BTR sürmüşəm, maşın sürməmişəm. Əvvəl həvəsim olmayıb, sonra ehtiyacım.

- İstirahət deyəndə ağlınıza nə gəlir? Necə istirahət edirsiniz?
- Üzmək, gəzmək mənim istirahətimdi. Azərbaycanı qarış-qarış gəzmişəm. Gözəl rayonlarımız, rəngarəng təbiətimiz var. Şimala da, cənuba da, qərbə də eyni həvəslə gedirəm.
- Çoxlu ölkələrdə səfərlərdə olmusunuz. Hansı dövlət yaddaşınızda silinməz iz buraxıb?
- Böyük Britaniya dövlət olaraq əzəməti ilə heyran edib.
- Xaricə səfərlərdə ən çox hansı məkanları ziyarət edirsiniz?
- Muzey, kilsə və məscidlər. Şəkil qalereyalarına baxıram.
- Almısınız heç?
- Yox ona mənim imkanım çatmaz. Onlar mənim cibim üçün deyil.
- Cib demiş, verdiyiniz ən böyük hesab nə qədər olub?
- Baxır məclisə də, harada oturmusan, neçə nəfər oturmusan...
- Tələbə yoldaşlarınızla oturanda hesabı əsasən kim ödəyir?
- Mən ödəməliyəm. Ağsaqqal mənəm də.
- Boynunuzda qızıl zəncir görürəm.
- Quran asılıb o zəncirdən.
- Musiqi dinləməyi sevirsiniz?
- Hə çox. Klassik musiqi dinləməyi sevirəm. Sakitləşdirir. Əsasən retro musiqi və köhnə oxuyanları dinləyirəm. Qulu Əsgərov, Əbülfət Əliyev. Niyaməddin Musayev hər dövrün musiqiçisidir, o vaxt da məşhur idi, indi də. Dinləyirəm onu. Son illər muğam sənətində çox istedadlı gənclər yetişib, texnikaları zərifdir. Yalçın Rzazadə, Oqtay Ağayevin yolu boş qalıb. Yəqin o yerləri də tutan olacaq.
- Yeni nəsil ifaçıları, estrada ulduzlarını tanıyırsınız?
- Hə, hamısını tanıyıram. Bir çoxları ilə ünsiyyətim də olub. Verilişlərə də baxıram. Gərək baxasan ki, yaxşıdan, pisdən xəbərin ola. Çoxu ilə dostam. Seçki prosesində, təbliğat kompaniyalarında bizimlə olublar. Hər müğənnini dövlət tədbirlərinə buraxmırlar, bir çoxlarına icazə verilmirdi, mən güclə razılaşdırmışam, tanınmalarında, fəxri adlar almalarında rolum olub. Rəhmətlik İlhamə Quliyeva həm natiq kimi çıxış edirdi, həm oxuyurdu. İlhamə aylarla rayonları gəzib mənimlə. Orda kaprizləri olmurdu, razılaşırdı. Faiq Ağayev, Ədalət Şükürov, Gülyaz, Gülyanaq bacıları, Mənsum İbrahimov... Yəni çoxları ilə ünsiyyətim var.
- Bir ara adınız mürəbbə biznesi qalmaqallarında hallandı. Niyə məhz mürəbbə? Ümumiyyətlə, deputatın biznesi ola bilər?
- Yox. Deputat ancaq elmi yaradıcılıq fəaliyyəti ilə məşğul ola bilər. Mürəbbə biznesi söhbəti gülməli idi. Məşğul olsam neft biznesi ilə məşğul olaram, mürəbbə nədir? Min balon mürəbbə satsan, 1 ton neft eləmir.
- Heç sizin adınızdan, tanışlığınızdan istifadə edənlər olub?
- O qədər olub ki. Məsələn, biri restoran açıb, gəlib bağlamaq istəyirlər deyir, Siyavuşundur. Biri o gün gəlib ki, filan yerdə torpağın var, satmırsan? Deyirəm, “satıram, get pulunu al gətir” (gülür). Kimin problemi yaranır, müvəqqəti ötüşdürmək üçün adımdan istifadə edir ki, zaman qazansın, obyekti möhürlənməsin.
- Belə hallar sizi qəzəbləndirir?
- Yox. İnsandır da, qoy xeyrini götürsün. Özüm düzəmsə nədən qorxmalıyam?!
- Söhbətin əvvəlində çıxışlarınızda siyasi taktika işlətdiyinizi dediniz. Həyatda da siyasi taktikalardan istifadə edirsiniz?
- Əlbəttə.
- Ən böyük peşmanlığınız nədir?
- Ən böyük peşmanlığım bu olub ki gərək hərbini atmayaydım.
- Sizcə hərbidə indikindən daha yaxşı mövqedə olacaqdınız?
- Hə. Sevdiyim işlə məşğul olardım. Hərb sənəti ilk sevgim olub. Mən hətta, Tovuz hadisələrindən sonra hərbi komissarlığa yazılı müraciət etdim ki, zabit kimi döyüşə getmək istəyirəm. Bütün güzəştləri, işimi kənara qoyub getmək istədim, qeydiyyata götürdülər, amma çağırmadılar.
- İlk sevginiz hərb sənəti olub, bəs sevdiyiniz qız?
- Orta məktəbdə olub.
- Yadınızdadır o qız?
- Hə yadımdadır. Oğlanların heç biri ilk məhəbbətdən yarımır da. Oğlan əsgər gedir, gəlir ki, qız ərə gedib. İş bununla bitir.
- Heç maraqlanmısınız ki, o indi hardadır?
- Hə maraqlanıram. Məlumatım var.
- Duyğu da var?
- Sadəcə məlumatım var.
- Ən böyük arzunuz nədir?
- Hamıya can sağlığı, arzularının həyata keçməyiniz arzu edirəm. Məkkə və Mədinədə olmuşam, Əl- Əksa məscidinə və Kərbəlaya getmək arzum var.
lent.az
Ardını oxu...
“Ermənistanın özü Azərbaycanla sərhədi hələ də delimitasiya etməyib”.

Qaynarinfo xəbər verir ki, bunu Rusiyanın xarici işlər naziri Sergey Lavrov “Sputnik”, “Moskva danışır” və “Komsomolskaya pravda” radiostansiyalarına müsahibəsində bildirib.

O, İrəvanın KTMT ilə bağlı tələblərini şərh edib. Lavrovun sözlərinə görə, Ermənistanda deyəndə ki, KTMT ölkədə öz məsuliyyət zonasını müəyyən edə bilməz, çünki İrəvan özü bunu müəyyən etməyib. O, Ermənistan hakimiyyətinin Alma-Ata bəyannaməsi çərçivəsində 1991-ci il sərhədlərinə hörmətlə yanaşmağa hazır olduqları barədə bəyanatına diqqət çəkib ki, bu da Qarabağın Azərbaycanda olması deməkdir.

“Amma paralel olaraq delimitasiya komissiyası yaratdılar. Eyni zamanda, Nikol Paşinyan köçürməyə hazır olduğu Tavuş vilayətində dörd qeyri-anklav kəndini açıqlayıb. O, indi bu ərazidə əhalini inandırır ki, başqa cür hərəkət etmək düzgün olmaz. Və Paşinyanın KTMT-dən təsdiq və qorumasını istədiyi 1991-ci il sərhədi nəzərə alınmır. Ona görə də KTMT-nin öz məsuliyyət zonasını müəyyən etməyə borclu olduğunu söyləməzdən əvvəl Ermənistanın sərhədlərini müəyyən etmək, Ermənistan rəhbərliyinin fəal şəkildə həyata keçirdiyi tam delimitasiya lazımdır”, deyə XİN başçısı bildirib.

Onun sözlərinə görə, Qarabağın Azərbaycanın tərkib hissəsi kimi tanınması və Alma-Ata Bəyannaməsinin tanınması ilə bağlı sənəd imzalananda Azərbaycanda erməni milli azlığının xüsusi hüquqlarının təmin olunmasının zəruriliyi barədə heç nə deyilməyib. Ona görə də, Lavrovun fikrincə, ermənilərin Rusiya sülhməramlılarının hərəkətsizliyi ucbatından Qarabağdan getdiyini söyləmək düzgün deyil. Nazir ümid etdiyini bildirib ki, Ermənistan və Rusiya Federasiyası liderləri arasında bütün bu məsələlərin “Qərb bədxahları tərəfindən atılan” arqumentlər olmadan müzakirə oluna biləcəyi təmaslar olacaq.
 

Ardını oxu...
Ötən il oktyabrın sonlarında Heydər Əliyevin anadan olmasının 100 illiyi çərçivəsində ilk dəfə ölkəmizdə Musiqi Forumu keçirildi. İncəsənətimizin vacib sahələrindən biri olan musiqidəki müxtəlif problemlərlə bağlı açıq söhbət və geniş müzakirələr aparıldı. Həmin forumdan 6 ay keçib.

KONKRET.az bu müddət ərzində hansısa nəticənin əldə olunub-olunmaması, eləcə də musiqi sahəsindəki aktual problemlər barədə “Xaqan” instrumental qrupunun bədii rəhbəri, populyar mahnılar müəllifi, tanınmış prodüsser Asif Kərimovla danışmaq qərarına gəlib.

– Musiqi forumunda çoxlu məsələlərdən, o cümlədən klassik mahnı nümunələrinin geniş təbliğinə ehtiyacdan söhbət açılmışdı. Bu sahədə hansısa dəyişikliklər hiss olunurmu?

– Xeyr. Kim bunu hiss edir ki? Bunu haradan hiss etməliyik? Televiziyalardan? Orada klassik mahnı nümunələrinin təbliğatı ümumiyyətlə görünmür.

– Belə çıxır ki, özümüz deyir, özümüz eşidirik…

– Elə çıxır…

– Bu durum nə qədər davam edəcək, sizcə?

– Mən bunu bilmirəm.

– “Mədəniyyət” TV-də göstərilən müsiqi verilişlərini qənaətbəxş hesab edirsinizmi?

-Azərbaycan musiqisini və mədəniyyətini təbliğ etməyə çalışırlar. Sadəcə, “Mədəniyyət” TV bu veriliş və proqramları köhnə üslubda təqdim edir. Bu da indiki gənclər tərəfindən qəbul edilmir. Mütləq yeniliklər olmalıdır. Geniş kütləni, xüsusilə də gəncləri ələ almaq üçün musiqi verilişlərinin müasir formatda təqdimatına böyük ehtiyac var. Bu, mənim düşüncəmdir. Ümumiyyətlə isə ölkə teleməkanında “Mədəniyyət”dən başqa Azərbaycan Televiziyasını (AzTV), İctimai Televiziyanı (İTV), ARB 24 və “ARB Günəş”-i izləyirəm.

– Müsahibəyə hazırlaşarkən sizin musiqinin təbliğinə dair bir sıra çıxışlarınızı izlədim. Çox düzgün olaraq xalqın musiqisinə böyük zərbə vurulması ilə bağlı “həyəcan təbili” çalırsınız. Yad ladlarda olan mahnıların efirdə nümayiş etdirildiyinə, musiqi redaksiyalarına peşəkarların rəhbərlik etmədiyinə diqqət çəkirsiniz. Sizcə, bunun səbəbləri nədir?

– Bu çox geniş mövzudur. Əvvəla, ondan başlayaq ki, özəl telekanallarda musiqi redaksiyaları yoxdur. Gərək redaksiya yaradılsın ki, musiqi redaktoru da olsun. Görün, İTV musiqi ilə bağlı necə gözəl verilişlər hazırlayır. İnsanların ora yazdıqları rəğbət dolu şərhlərə baxın. Siz İTV efirindən qeyri-peşəkar müəllif musiqisi və ifa eşidirsinizmi? Yox. Musiqi verilişlərinin və proqramlarının sayı az olsa da, verilişlər peşəkarcasına hazırlanır. Sadəcə, İTV də yalnız musiqidən ötrü yaradılmayıb axı.

– Hər bir telekanal məlumatlandırma, maarifləndirmə və əyləndirmə prinsipi əsasında hərəkət etməlidir.

– Musiqinin təbliğatı ilk növbədə maarifləndirmə istiqamətində aparılmalıdır, sonra isə yüksək səviyyədə əyləncəli musiqili veriliş və proqramlar hazırlanmalıdır. Bir musiqiçinin yetişməsi ən azı 10 il zaman alır. 10 ildən sonra anlayırsan ki, bundan peşəkar musiqiçi olacaq, ya olmayacaq. Musiqimizin indiki durumu bu günün işi deyil. Bu, 30 il öncədən ardıcıl olaraq musiqi sənətinə damla-damla vurulan zərbələrin nəticəsidir. O dövrdə peşəkarlar çox danışdılar, sonra gördülər ki, bunun heç bir əhəmiyyəti yoxdur, susmağa üstünlük verdilər.

Ən maraqlısı, ən təəccüblüsü, ən qorxulusu isə odur ki, Azərbaycanda ciddi musiqi ilə məşğul olan insanlar Azərbaycan televiziyalarına baxmadıqlarını deyirlər. Bu, biabırçılıqdır. Sənin baxmamağın məsələnin həll olunması demək deyil. Sən baxmalısan və mövcud probemlərdən danışmalısan. Pis musiqi ilə pis, yaxşı musiqi ilə yaxşı insan tərbiyə olunur. Sən baxmayanda, məsələn, əxlaqlı, intellektual nəvən ictimai yerlərdə həmin pis musiqi ilə tərbiyə olunmuş pis insanla qarşılaşmayacaqmı? Onların düşüncə tərzi toqquşanda isə problem yaranacaq. Odur ki, mütləq Azərbaycan telekanallarına baxmaq, problemləri dilə gətirmək və həll emək lazımdır.

– Bir məqam da var. Bəzən peşəkar musiqiçinin də rəhbərliyi telekanalların musiqi siyasətinə müsbət təsir etmir. Layiq olmayan mahnılar və ifaçılar hansısa yolla efirlərə yol tapırlar. Burada, yəqin ki, telekanalın rəhbərliyi amili də rol oynayır. Hər şey heç də təkcə musiqi redaktorundan asılı olmur.

– Yox, rəhbərlik sənə musiqi siyasətini tapşırıb, bu işi görməlisən. Rəhbərlik hər işə qarışan idisə, musiqi siyasətini də özü aparardı, daha işi sənə niyə həvalə edirdi? Bir ara hər yerdə anarxiya dövrü idi. Dediyiniz məsələlər həmin dövrə aid idi, telekanallar da həmin mərhələdən keçməli oldular.

– İş ondadır ki, qeyri-peşəkarlar indi də efirə yol tapırlar və onları “sənətkar” adlandırırlar.

– Ortaya 4-5 balaca qızın çıxması problem deyil. Onlar nə boydadır ki, Azərbaycan musiqisini yaman günə qoysunlar? Okeanda heç damla da deyillər. Problem başqadır və problemin həlli bir telekanaldan asılı deyil. Bütün teleməkan birləşməsə, problem həll olunmayacaq.

– Vaxtilə Azərbaycan estradasının Rəşid Behbudov, Müslüm Maqomayev, Polad Bülbüloğlu kimi müğənnilərinin, “Qaya” vokal kvartetinin səsi dünyanın müxtəlif ölkələrindən eşidilirdi. Hətta Müslüm Maqomayev beynəlxalq müsabiqələrin birincisi olurdu. İndi Azərbaycan estradasını dünyaya tanıdacaq müğənnilərimiz sanki yoxdur. Hazırda Qazaxıstan bu sahədə böyüek inkişafa nail olub. “Nədən bizdə belə durum yaranıb” deməyəcəyəm. Bu durumun düzəlməsi üçün nə etmək lazımdır?

– Media nümayəndələri nə zaman konservatoriyadakı pedaqoqlardan neçə tələbənin beynəlxalq müsabiqələrdə iştirak etdiyini, hansı yerləri tutduqlarını soruşublar və bu barədə məlumat veriblər? Gəlin belə danışaq, başda mən olmaq şərtilə hamı özünü professor kimi göstərmək istəyir. Hamıya şou maraqlıdır, media ciddi musiqidən yazmır. Deməli, jurnalistikadan başlayır hər şey. O zaman niyə gileylənirik? Bizim jurnalistlər şou əhlini, guya yalançı oxuyanları biabır edib, dəbə mindirir. Amma kimsə bəstəkar Ceyhun Allahverdiyevdən yazmır. Niyə onun haqqında yazmırsınız? Ceyhun Allahverdiyev kimi bəstəkarlara hərtərəfli şərait yaratmaq lazımdır ki, onlar böyük əsərlər ortaya qoysunlar və klassik musiqiyə həvəs də artsın.

– Arif Məlikovun bəstəkarlıq məktəbinin davamçısı kimi ondan məqalələr yazılır, müsahibələr götürülür.

– Mən yazıldığını görməmişəm. Musiqidə hansısa problemin yaranması qlobal məsələdir. Burada hamının, mənim də, mənim kimilərinin də, sizin də, başqasının da günahı var. Hər şeyi bir televiziyanın üstünə atmayaq.

– Biz televiziyanın üstünə atmırıq. Sadəcə, müasir estradamızdakı durumla bağlı faktı konstatasiya etdim.

– Mən nə qədər işlər görmüşəm, media nə vaxt yazıb? Müharibədən sonra ilk dəfə Moskvada konsert təşkil edən adamam. Media nə vaxt yazdı ki, afərin, qələbədən sonra bu insanlar ilk dəfə Moskvada min nəfərlik konsert salonunda (hansısa restoranda yox!) konsert veriblər, Azərbaycanı və mədəniyyətini təbliğ ediblər. Tamaşaçılar arasında azərbaycanlılar qədər ruslar, ukraynalılar və başqa millətlər də vardı. Niyə media yazmadı?

– Bəlkə medianın bundan xəbəri olmayıb. Bu, sizin piar kampaniyanızın xətası deyilmi? Müasir dövrdə piar xidməti olmalıdır axı.

– Piarı media etməlidir.

– Siz jurnalistlərlə əməkdaşlıq etməlisiniz ki, piarınız da mediada görünsün.

– Mən bu barədə telekanallarda müsahibələrimdə demişəm, amma heç kim yazmayıb. Bilirsinizmi, bu, ümumi bəlamızdır. Media da şou, qalmaql və qırğın xəbərləri axtarır.

– Biz sizinlə dava-qırğın çıxarmağa gəlməmişik. Əksinə, müsiqinin problemlərindən danışmağa gəlmişik.

– Azərbaycanda Üzeyir Hacıbəyovu, Qara Qarayevi, Fikrət Əmirovu yetişdirən xalq bundan sonra da istedadlar yedişdirəcək. “Onlardan olmayıb, daha olmayacaq” fikri yanlışdır. Sadəcə, istedadlara kömək edib, o səviyyəyə qaldırmaq lazımdır.

– Söhbətimiz bu yerə gəldiyi üçün bəstəkarlıq mövzusunda daha bir ağrılı məqama toxunmaq istərdim. Qəribə paradoks yaranıb. Çar Rusiyası dövründə Azərbaycanda Üzeyir Hacıbəyov kimi dahi şəxsiyyət meydana çıxır, senzuralı sovet dövründə onun xidməti sayəsində musiqidə təlatüm yaradan Azərbaycan bəstəkarları yetişir. 33 ildir müstəqillik dövründəyik, keşməkeşli keçid dövrünü arxada qoymuşuq, hətta Qarabağda parlaq zəfər əldə etmişik. Amma informasiya texnologiyasının inkişaf etdiyi əsrdə Azərbaycanda bəstəkarlıq məktəbi tükənməkdədir. Bakı Musiqi Akademiyasının rektoru Fərhad Bədəlbəyli bu problemlə bağlı deyir ki, indi Almaniyada da Bax, Bethoven yetişmir. Amma məsələ ondadır ki, Avropada müasir musiqi inkişaf etməkdədir. Bu durumda nə etməliyik?

– Mən Fərhad Bədəlbəylinın sözünün qarşısında o barədə bir söz deyə bilmərəm. Fərhad müəllim böyük musiqiçidir. Onun savadı da, təcrübəsi də məndən çoxdur, statusu da fərqlidir. Hərənin bir düşüncəsi var. İndi başqa tələbatlar o qədər çoxalıb ki, artıq ciddi musiqiyə gedən yoxdur. Qara Qarayev, Fikrət Əmirov, Niyazi, Cahangir Cahangirov, Səid Rüstəmov və digər korifeylərimiz qarşılarında Üzeyir bəyi görüblər və böyük ustad tərəfindən qiymətləndiriliblər. Baxın, neçə illər əvvəl bizdə idmana da gedən yox idu.

– Muğama da gedən yox idi…

– Nə oldu, bəs indi niyə idmana gedirlər? Çünki idmana verilən yüksək qiyməti və təbliğatı gördülər. Ölkəmizə medallar gətirən nə qədər idmançılarımız yetişdi. Siz demişkən, muğama da gedən yox idi, muğam ifaçıları tükənirdi. Heydər Əliyev Fondunun dəstəyi ilə muğam televiziya müsabiqəsi keçirildi. Bu müsabiqəyə çıxanların təbliğatı güclü şəkildə aparıldı və dövlətin onlara qayğısı hiss olundu. Gənclərdə klassik muğam musiqisinə böyük həvəs oyandı.

Bayaq dedim, bir adamın peşəkar musiqiçi olub-olmayacağını müəyyənləşdirmək üçün 10 il lazımdır. Sonra peşəkarlığın artırılması üçün konservatoriya təhsili lazımdır. Hamımız hər gün 8 saat musiqi ilə məşğul olmuşuq və öyrənmişik. Mənim mahnılarım populyar olmuşdu, amma Vasif Adıgözəlov, Ramiz Mirişli, Süleyman Ələsgərov kimi bəstəkarlardan utanaraq radioda xahiş etmişdim ki, mənim adımı çəkməsinlər. İndiyədək də adımın bəstəkar kimi çəkilməsinə razı deyiləm ki, ayıbdır. Bəla burasndadır ki, hazırda 15 il əziyyət çəkərək gözləri kor olan bir bəstəkara klassik əsər yaratmaq üçün sifariş yoxdur. Fitlə mahnı yazanlar 3–4 min manata mahnı “bəstələyirlər”. Belə halda klassik bəstəkarlığa gedən olacaqmı? Fərhad müəllimin məsələnin bu tərəfindən xəbəri yoxdur ki, axı fitlə mahnılar yazırlar. O, oturub klassik musiqinin içində. Bayaq dedim ki, peşəkar musiqiçilər Azərbaycan televiziyalarına baxmadıqlarını deyirlər.

– Hətta “utanırıq baxmağa” deyənlər də var.

– Qurban olum sənə, utanmaqla iş düzəlir? Düzəltmək lazımdır.

– Qarabağı qaytarmışıq, televiziyaları düzəldə bilmirik…

– Mən heç vaxt başqa mövzuda danışmaram, çünki ixtisasım deyil. Hətta mahnının sözlərindən də danışmaram, çünki haqqım və hüququm yoxdur. Yalnız musiqidən danışıram, çünki haqqım və hüququm var. Klassik musiqidən danışmalı olan insanlar susmamalıdırlar. Məndən böyükdürlər. Mən bunu nəyə görəsə danışmıram. Hamımızın balası, qohum-əqrəbası var. Onlar bu cəmiyyətdə böyüyəcəklər. Qarabağ problemini həll etmişik, artıq intellekt məsələlərinə keçməliyik. Cəmiyyətimiz intellektual olmalıdır.

– Telekanallarda muğam və ya estrada müsabiqələrinin keçirilməsi mövzusuna toxundunuz. Ötən il “Bakı payızı 2023 – 35 il sonra” estrada müsabiqəsi də keçirildi. Musiqi müsabiqələrini izləyirsinizmi?

– Bəli, televiziyalardan izləyirəm. Bir müsabiqədə 500 gəncin içindən 20 nəfəri yarışmaq üçün seçilir. Maksimum (onu da etsələr) həmin müsabiqələrdə ilk üç yeri tutanlar efir üzü görürlər. Qalan 17 nəfər bu imkandan məhrum olur.

– Bilirsinizmi, “Bakı payızı 2023 – 35 il sonra” müsabiqəsinin qala-konsertində mən məyus oldum. Bu müsabiqənin və qala-konsertin keçirilməsi üçün prodüsser Sevinc Kərimova və bəstəkar Mikayıl Vəkilov böyük əziyyət çəkmişdilər. Amma müsabiqəyə soyuq münasibət məni heyrətləndirdi. Mükafatlar təqdim olunarkən, müvafiq qurumlar tərəfindən ilk üçlüyə layiq görülən qaliblərə heç bir dəyərli təklif belə edimədi.

– Bilirsinizmi, onların musiqi karyerasının sonrakı mərhələsi yenə də təbliğatla bağlıdır. Yenə də gəlib çıxırıq televiziya mövzusuna. Mədəniyyət Nazirliyi kiminsə təbliğatının aparılması ilə bağlı televiziyalara göstəriş verə bilməz. TV-lər özləri hansısa istedadın üzə çıxarılmasında, tanıdılmasında maraqlı olmalıdır.

– Siz musiqi müəllifi və ya prodüsser kimi son dövrdə keçirilən həmin müsabiqələrdəki ifaçılardan kiminləsə maraqlanırsınızmı?

– Bildiyiniz kimi, 4 ildir vaxtilə “Azəri star” mahnı müsabiqəsinin iştirakçısı olan Kəmalə Qaramollayeva ilə çalışıram. Onun ilk növbədə pianoçu olması pop müsiqisində çox önəmlidir. Mənə müraciət edəndə ifasını da dinlədim, istedadlı xanımdır. Bilirsinizmi, hər gün telefonuma gənc müğənnilərdən mesajlar gəlir, xəcalətimdən cavab verə bilmirəm.

– Onlar müsabiqə iştirakçılarıdır?

– Xeyr. İstedadlı uşaqlardır. Zəng edirlər ki, Asif müəllim, mənə kömək edin. Sadəcə, həmin uşaqları təbliğ etmək lazımdır. Təbliğat isə internet saytlarından və televiziyalardan başlayır. Ümumiyyətlə isə teleməkanda keçirilən bütün müsabiqələrin iştirakçılarından mənə müraciət edənlər var. Belə çıxır ki, həmin gəncləri sonrakı karyeraları ilə bağlı aldadıblar. Halbuki onlar hansısa ümidlə müsabiqələrə gəlirlər. Müsabiqə bitir, vəssəlam. Müğənniliyə həvəsləndirirlər, sonra isə heç bir kömək etmirlər. Heç olmasa, hər televiziya öz efirində yayımlanan müsabiqələrin iştirakçılarına kömək etsinlər. İstedadsızdan söhbət getmir. Bir də görürsən efirə musiqiyə heç bir dəxli olmayanı çağırırlar və deyirlər ki, biz bütün xalqa açığıq, hamıya köməklik göstəririk. Kaş belə köməyi göstərməz olaydınız! Ya da görürsən ki, tv-lər “filankəsdən iddialı addım” deyib, kiminsə çılpaq şəklini göstərirlər. Ayıb deyilmi? İddialı addım sənətlə, hansısa müsabiqədə yüksək yer tutmaqla bağlı ola bilər.

– Görünür, bizim musiqi sistemində hansısa həlqələr qırılıb, amma bərpasına tələsən yoxdur…

– Bilirsinizmi, statusundan asılı olmayaraq 10 – 20 nəfər peşəkar musiqi ilə sıx bağlı olan fədakar insanları bir araya gətirmək lazımdır. Vacib deyil ki, həmin şəxs Əməkdar, ya da Xalq artisti olsun. Hərə vəziyyəti düzəltmək üşün təkliflə gəlməlidir. Həmin təkliflərin əsasında konsepsiya tərtib etmək və onun əsasında təcili hərəkətə keçmək vacibdir. Birləşək, vəziyyətin düzəlməsinə kömək edək. Mən bundan öncə də bəyan etmişəm, indi də bir daha təkrar edirəm: hansısa telekanalda pulsuz işləməyə hazıram.

– İndiyədək hansısa telekanal rəhbəri sizi dəvət edərək, “Asif bəy, musiqi sahəsini sizə həvalə edirəm, durumu düzəldin” təklifini edibmi?

– Məni çağırmayacaqlar.

– Niyə?

– Çünki bütün telekanallarda asiflər və ya Asif kimilər oturmalıdır ki, onlar eyni anda işə başlasınlar. Bu olmasa, mənim çalışdığım telekanala maddi ziyan dəyər. Mən ciddi musiqini təbliğ edəcəyəm, telekanalın reytinqi aşağı düşəcək və sponsor pul ayırmayacaq. Bir tanışım var, əvvəllər telekanal rəhbəri olub, xətrimi çox istəyir. Ondan soruşdum ki, yenidən telekanala qayıtsa, məni işə götürərmi, açıq şəkildə üzümə dedi ki, götürməz. Dedi, səni işə götürsəm, 3 aydan sonra telekanal müflis olar. Haqlıdır. Çünki zövqləri korlayıblar. Bütün telekanallar bu işə eyni anda başlamasa, heç nə alınmayacaq.

– Tanış vokal müəllimlərindən birinin sözüdür. Danışırdı ki, tələbələrinə toylara da getməyi tövsiyə edir. Bunu millətimizin zövqlü musiqi dinləyə bilməsi üçün dediyini bildirirdi.

– Mən özüm dolanışıq naminə 2-3 aydan bir hansısa toyda musiqi rejissorluğunu üzərimə götürürəm. Bütün toyları klassik musiqi ilə açıram. Hətta monitorlarda da “Arşın mal alan”və digər məşhur filmlərimizin fraqmentlərini nümayiş etdirirəm. Gücümüz buna çatır. Elə bilirsiniz, camaat qulaq asmır? İnandırım sizi, Ağsunun kəndində mən bunu təşkil edəndə camaat alqışlarla qarşıladı. Günahı xalqın üzərinə atmaq lazım deyil. Günah bizdədir – musiqiçilərdə, televiziyalarda. Sən nə vaxt belə təbliğat apardın, adamlar dinləmədi? Bizdə musiqi bünövrəsi var axı. O bünövrəni qorumaq lazımdır. Əgər klassik janrda fəaliyyət göstərən bəstəkarlara yol açılsa, maddi tərəfdən təmin olunsalar, meydana gözəl əsərlər çıxa bilər.

– Məsələn, əvvəllər Azərbaycan televiziyası klassik əsərlərə və mahnılara görə bəstəkarlara qonorar ödəyirdi. Belə sistemin bərpası peşəkar musiqiçilər üçün stimul yarada bilər.

–Üzdə olmayan istedadlı peşəkar musiqiçilər var. Onları meydana çıxarmaq lazımdır. Bu yaxınlarda Heydər Əliyev Sarayında konsertdəydim. İndi həmin sarayın direktoru işinin peşəkarı olan İlham Qasımovdur. Qiraət gecəsi idi. Yalçın Adıgözəlovun rəhbərliyi ilə Niyazi adına Dövlət Simfonik Orkestri çıxış edirdi. 2 saat 15 dəqiqə orkestrin müşayiətilə şeirlər səsləndirildi. Çox sevindim ki, simfonik orkestrdə bütün alətlər vardı və həmin alətlərdə məhz azərbaycanlı gənclər çalırdılar. Deməli, inkişaf var. Mən tamaşaçı olaraq həmin gecədən böyük zövq aldım. Tamaşaçıların kübar davranışı da insana ayrı zövq verirdi.

– Sonda ənənəvi sualdan biz də yan keçmək istəmirik. Hazırda hansı layihələri həyata keçirirsiniz? Deyəsən, qrupunuzla konsertə hazırlaşırsınız.

– Martın 16-da biz Heydər Əliyev Sarayında “Arif Babayevin Muğam Dünyası” adlı konsert keçirdik. O konsert iki gün olmalı idi. Sadəcə, həmin anda müğənnilərin çoxu qastrola getməli olduqlarından ikinci konsert may ayına qaldı. Birinci konsertdə iştirak etməyən müğənnilər və xanəndələr bu dəfə yeni repertuarla çıxış edəcəklər. Bundan başqa bir qlobal layihə var. Layihənin təşkilatçısının icazəsi olmadan bu barədə hələlik ətraflı məlumat verə bilmərəm. Onu deyə bilərəm ki, bu layihədə Elnarə Abdullayeva və Kəmalə Qaramollayeva da iştirak edəcəklər.
Ardını oxu...
Politoloq İlqar Vəlizadə Teleqraf.com-un suallarını cavablandırıb.

Onunla müsahibəni təqdim edirik.

- Rusiya sülhməramlıları Qarabağdan çıxırlar. Kremli bu qərara gətirən durumu necə izah etmək olar? Hətta ruslar bura gələndə iddia olunmuşdu ki, uzunmüddətli planları var, nə vaxtından əvvəl, nə sonra gedəcəklər. Belə idisə, fikir niyə dəyişdi?

- Rusiyanın “uzunmüddətli plan”ının olduğunu kim deyirdi? Bunları Rusiyada qərarları verən şəxslər dilə gətirmirdilər. Bunları Solovyov kimi əqli keyfiyyəti aşağı olan insanlar, yəni təbliğatçılar deyirdilər. Hadisələr də göstərdi ki, belələri qərar qəbul edən mərkəzlərdən uzaq insanlardır.

Düzdür, onlara nə diktə edirlərsə, deyirlər, amma qərarların hansı şəraitdə və kimlər tərəfindən verildiyini anlamırlar. Sadəcə kimlərinsə dediklərini təkrarlayırlar. Ciddi adamlar anlayırdılar ki, qərarlar nə zaman, hansı şəraitdə olacaq, kimlər bu qərarları verəcək.

Hikmət Hacıyevin açıqlaması da göstərdi ki, bu, ən yüksək səviyyədə qəbul olunmuş qərardır. Yəni prezidentlər cari siyasəti, durumu, ikitərəfli münasibətləri və inkişafını, regionda gedən prosesləri götür-qoy edərək bu qərara gəliblər.

Məsələ budur ki, Rusiyanın media məkanında uzun illər ermənipərəst lobbi formalaşmışdı, onlar bir çox məsələləri istədikləri kimi qələmə verirdilər. Onlar 44 günlük müharibədə də başqa cür danışırdılar, amma hadisələr göstərdi ki, dediklərinin heç biri real deyil, reallaşmadı da. Məsələni ciddi araşdıranda görürsən ki, bu addım qaçılmaz idi. Sadəcə məqamı gəlməli idi, o da gəldi.

- İddialar səsləndirilir ki, Kremllə Bakı arasında hansısa anlaşma var, sülhməramlılar da bu çərçivədə çıxarılıb. Belə bir şey ola bilərmi?

- Uzun illər KİV hesabına bir mənzərə, yaxud klişelər yaratmağa çalışırdılar. Klişelər də elədir ki, uzun illər insanların beyinlərində qalır. Vəziyyət dəyişsə də, təəssüf ki, bəzilərinin beyinləri hələ də gec işləyir. Klişelərdən biri o idi ki, ruslar Azərbaycana giriblərsə, heç vaxt çıxmayacaqlar. Abxaziya, Cənubi Osetiya və Dnestryanını misal göstərirdilər. Bir klişe də var ki, Rusiya nə edirsə, təzyiqlər edir, qarşıdakı dövlət də bunu qeyd-şərtsiz qəbul edir. İndi də deyirlər ki, ruslar elə-belə çıxmırlar, Azərbaycanın boynuna nəsə qoyublar.

Təsəvvür edək ki, Rusiya sülhməramlıları regionda qaldılar, bəs hansı əsaslarla, nəyə görə? Ermənilər yoxdur, gəlmirlər, gəlmək də istəmirlər. Azərbaycan bunu açıq şəkildə demirdi, çünki Rusiya ilə konstruktiv danışıqlar və normal münasibətlərimiz var. Yəqin qapalı şəraitdə çatdırmışıq ki, vəziyyət dəyişib, siz də görürsünüz, fəaliyyətinizi hansı adla davam etdirəcəksiniz. Beləliklə, danışıqlar əsnasında qərara gəlinib ki, Rusiya hərbçilərini Qarabağda saxlamağın adı yoxdur.

Ermənilər burada qalsaydılar, heç olmasa, 5-10 min, yəqin ki, sülhməramlılar çıxmayacaqdılar. Yoxdular deyə çıxırlar, vəziyyət dəyişib. Yəni ona görə çıxmırlar ki, Azərbaycan üzərinə hansısa öhdəlik götürüb.

- Deyək ki, ermənilər Qarabağa qayıtmaq istədilər və qayıtdılar, ruslardamı qayıdacaqlar?

- Buna inanmıram. Bu ehtimal sıfıra bərabərdir, artıq ermənilər gəlməyəcəklər. Fərz edək ki, qayıtmaq istəyirlər, bunu 25-ci ilədək eləməlidirlər. Çünki üçtərəfli razılaşmaya görə, Rusiya sülhməramlıları 25-ci ilədək qalmalıdır. Heç o vaxta qədər də ermənilər qayıtmayacaqlar. Razılaşma konkret vaxtı əhatə edirdi, o keçəndə razılaşma da qüvvədən düşür. Bunun üçün yeni razılaşma lazımdır, Azərbaycan da heç vaxt buna getməyəcək.

- ABŞ Dövlət Departamenti Qarabağdan çıxan Rusiyanı ermənilər üçün “etibarsız müttəfiq” adlandırdı və bölgədə sabitliyi pozmaqda ittiham etdi. ABŞ-nin reaksiyası nə anlama gəlir? Yəni Rusiyaya niyə separatizmi sonadək dəstəkləmədiyinə görəmi etiraz edirlər? Maraqlıdır, ABŞ üçün Rusiya ordusu Donbasa girəndə “işğalçı”, Qarabağa girəndə “sülhməramlı”, çıxdıqda isə “pozucu” ola bildi?

- Bu, onların içüzlərini göstərir. Təəssüf ki, bizim ictimaiyyət uzun illər Qərbin məsələyə daha “obyektiv, ədalətli və beynəlxalq hüquq çərçivəsində” yanaşdığını düşünürdü. İndinin özündə də belə düşünən insanlar ki, ABŞ və Avropa Birliyi fərqli yanaşır. Belə deyil, onların sadəcə vasitələri fərqlidir, amma yanaşma eynidir. Bu, müstəmləkəçi yanaşmasıdır. Rusiyada bir cürdür, Qərbdə başqa cür...

ABŞ rəsmiləri və ya həmsədrləri ötən 30 ildə Minsk qrupunda hansı obyektiv fəaliyyətlə yadda qaldılar? Düzdür, Metyu Brayza maraqlarımıza uyğun sözlər deyirdi, elə ABŞ-nin özünü qıcıqlandıran çağırışlar edirdi, amma o da heç nə edə bilmədi. Çünki qərarı verən o deyildi. Bəs digərləri nə etdilər, hansı müsbət təklifi verdilər? Rusiya “Kazan prinsipləri” və “Lavrov planı”nı irəli sürmüşdü, bəs ABŞ nə elədi? İndi ayılıblar.

Əslində, bütün münaqişə dövründə moderatorluq Rusiyada idi, Amerika və Fransada yox. Rusiyanın bu fəaliyyəti onları qane edirdi. İndi də reallıqla barışa bilmirlər, başa düşmək istəmirlər ki, regionda vəziyyəti Azərbaycan digər oyunçularla tənzimləyir, əsasən də Rusiya ilə. Rusiya ilə də əlaqələrimizi elə qurmuşuq ki, maraqlarımız təmin olunur. Əslində, biz rusları da başa salmışıq ki, bizim maraqlarımız təmin olunanda sizin də maraqlarınız təmin oluna bilər.

Rusiyanın Qarabağdakı hərbi mövcudluğu Azərbaycanla münasibətlərin gərginləşməsinə gətirib çıxara bilərdi. İndi Rusiya ordusu çıxır, amma Rusiya şirkətləri gəlir. Həmin şirkətlər azad edilmiş ərazilərdə fəaliyyət göstərirlər. Bu da onların maraqlarına uyğundur, biz də maraqlıyıq. Çünki onların texnikaları daha ucuz və sərfəlidir, eləcə də tikinti materialları. Sərfəli tikintinin aparılması bizim üçün önəmlidir.

Bəs Amerika nə edir? Bunlar boş sözlərdir, heç nəyə təsir göstərməyən açıqlamalardır. ABŞ hələ də Azərbaycana qarşı “907-ci düzəliş”i qüvvədə saxlayır. Amerikalıların bizə “töhfə”si budur? Biz reallıqları görmək şərtilə öz addımlarımızı atırıq.

- Rusiyaya “Niyə Qarabağdan çıxdın?” eyhamını vuran ABŞ, elə bu iddiada olduqlarını artıq dillərinə gətirmiş Fransa kimi bəzi Avropa Birliyi ölkələri belə bir istəkdə ola bilərlərmi? Yəni “sülhməramlı” adı altında Azərbaycan ərazisinə - Qarabağa girmək kimi...

- Buna heç bir zəmin yoxdur. Hansı əsaslarla qüvvələrini Qarabağda yerləşdirəcəklər? Nəyə görə? Kim onlara imkan verəcək? Bura Azərbaycan ərazisidir. Azərbaycan buna icazə verməyəcək. Hansı hüquqi əsaslara söykənərək bunu etmək istəyəcəklər? Belə bir hüquqi əsas yoxdur.

- Fransa səfirini niyə geri çağırdı? O da maraqlıdır ki, çağırılma ilə rusların Qarabağdan çıxmaları eyni vaxta düşdü. Bunları bir-birləri ilə əlaqələndirmək nə qədər düzgündür?

- Əlaqə yoxdur. Ümumiyyətlə, səfirin hansı funksiyası var? Səfirin işi odur ki, münasibətləri yaxşılaşdırsın, yaxud hansısa faydalı layihələr həyata keçirsin. İndiyədək Fransa səfirində hansı faydalı layihə, münasibətlərin inkişafına töhfə görmüşük?

Hər bir səfirin işi odur ki, təmsil etdiyi ölkənin xoşməramlılığını göstərsin, münasibətlərdə pozitiv dinamika yaratsın və sair. Fransanın qərəzli münasibəti fonunda münasibətlərin inkişafında danışmaq mümkündürmü? Bir “Total” var ki, enerji sahəsində müsbət işləri var. Bu da ona görədir ki, biz birbaşa “Total”la işləyirik. Bunun da Fransa hökumətinə heç bir təsiri yoxdur. Yaxud Fransanın bölgədə hansı nüfuzlu mövqeyi var ki, Azərbaycana qarşı belə mövqedə dayanır?

Yəqin Parisdə başa düşüblər ki, səfirin buradakı fəaliyyətinə lüzum yoxdur. Əslində, bu, Fransanın nüfuzunun aşağı düşməsindən xəbər verir. Böyük dövlətlər həmişə çalışırlar ki, hansısa bölgədə nüfuz sahibi olmaq istəyirlərsə, orada müsbət işlər görürlər, müəyyən həmlələrlə balans yaratmağa və maraqlarını təmin etməyə çalışırlar. Amma Fransa edə bilmədi, balansı pozdu. Anladılar ki, bu yolla balansı bərpa edə bilməyəcəklər və bu addımı atdılar.

- Ermənistan Baş naziri Nikol Paşinyan sərhəd kəndlərinin sakinləri ilə görüşündə sərhəd və sülh məsələsinin həlli, eləcə də tələb olunan kəndlərin Azərbaycana qaytarılmasının tarixi önəmindən danışdı. Hətta Ermənistan daxilindən gələn bütün riskləri gözə alaraq bu yolda özünü qurban verdiyini də dedi. Yəni Azərbaycan üçün davam edən tarixi proseslər sülh müqaviləsinin imzalanması ilə sonlana bilərmi?

- Məntiqi nəticə bu ola bilər. Amma məsələ budur ki, açıqlamalardan başqa əməli addımlar görmürük. Əldə olunmuş konkret nəticə yoxdur. Bir nəticə o oldu ki, ötən ilin dekabrında tərəflər saxlanılan hərbçiləri dəyişdilər, Ermənistan COP29-un Azərbaycanda keçirilməsinə dəstək verdi. Əlbəttə, bu, müsbət və konkret məticədir. Başqa hansı nəticə var? Əlbəttə, Ermənistan əməli addımlar atsa, o zaman görə bilərik ki, müsbət və real nəticələr var. Hazırda yalnız sözlər və çıxışlar görürük.

Paşinyan dedi ki, konstitusiya dəyişəcək, dəyişmədi. Dedi ki, himn və gerb dəyişəcək, dəyişmədi. Dörd kəndin qaytarılacağını da dedi, hələ də qaytarılmayıb. Qalan hansı məsələlərdə real addımlar atıblar? Bəlkə innən belə konkret nəticələr görək, buna ümid edirik.
 
Ardını oxu...
Qarabağda müvəqqəti yerləşdirilmiş Rusiya sülhməramlı kontingentinin bölgədən çıxması prosesinin başladığı barədə məlumatlar var. Belə ki, dünən sosial mediada sülhməramlılara məxsus hərbi texnikaların Tərtərdə hərəkətini əks etdirən görüntülər də yayılıb. Lakin onların hansı istiqamətdə hərəkət etdiyi barədə məlumat verilməyib. Bildirilir ki, sülhməramlı kontingentə məxsus ilk heyət və hərbi texnika artıq Qarabağ ərazisini tərk edib.

Qeyd edək ki, rus sülhməramlılar 10 apreldə Kəlbəcərdə yerləşən Xudavəng monastır kompleksini tərk edib. Hazırda Xudavəng monastrını Azərbaycan polisi mühafizə edir.

Erməni mediasının məlumatına görə, Rusiya sülhməramlılarının Azərbaycanın Qarabağ iqtisadi rayonundan çıxarılması mərhələli şəkildə həyata keçirilir. “News.am” saytı diplomatik mənbələrə istinadən məlumat yayıb ki, qoşunların çıxarılması eşelonla, Dağıstan vasitəsilə həyata keçirilir.

Yeri gəlmişkən, iki gün əvvəl Rusiya Dövlət Dumasının MDB işləri üzrə komitə sədrinin birinci müavini Konstantin Zatulin deyib ki, ermənilərin Qarabağdan çıxmasından sonra Rusiya sülhməramlılarının bölgədə qalması səbəbləri azalıb. Onun sözlərinə görə, Azərbaycan Rusiya qoşunlarının Qarabağdan çıxması məsələsini hələ qaldırmır: “İstəmirlər ki, Rusiya bunu məğlubiyyət və ya güzəşt kimi qəbul etsin. Bu gün Qarabağda sülhməramlıların qalması Rusiya və Azərbaycan arasındakı münasibətlərlə bağlıdır. Əslində isə erməni əhalisi qalmadığı üçün sual yaranır: bizim sülhməramlıların orada nə işi var?”.

Kreml Rusiya sülhməramlı kontingentinin Azərbaycanın Qarabağ bölgəsindən çıxarılmasını təsdiqləyib. Bu barədə Kremlin mətbuat katibi Dmitri Peskov bildirib.

“2020-ci il noyabrın 10-da imzalanmış Üçtərəfli Bəyanata əsasən, Azərbaycan Respublikasının ərazisində müvəqqəti olaraq yerləşdirilmiş Rusiya Federasiyası sülhməramlılarının ölkəmizin ərazisindən vaxtından əvvəl çıxarılması barədə hər iki ölkənin ali rəhbərliyi tərəfindən qərar qəbul edilib”. Bu sözləri isə Azərbaycan Prezidentinin köməkçisi - Azərbaycan Prezidentinin Administrasiyasının Xarici siyasət məsələləri şöbəsinin müdiri Hikmət Hacıyev Rusiya sülhməramlılarının Azərbaycan ərazisindən çıxarılması barədə danışarkən deyib.

“Artıq proses başlanılıb, Azərbaycan və Rusiya Müdafiə nazirlikləri həmin qərarın icrası ilə bağlı müvafiq tədbirləri həyata keçirirlər”, - deyə H.Hacıyev bildirib.

Mövzu ilə bağlı AYNA-nın suallarını cavablandıran ehtiyyatda olan polkovnik, hərbi ekspert Üzeyir Cəfərov deyib ki, onsuz da Rusiya hərbçilərinin Qarabağda işi qalmamışdı:

- Rusiyanın ərazilərimizə sülhməramlı adı altında yerləşdirilən hərbi kontingenti nəhayət ki, ərazilərimizi tərk edir. İki minə yaxın rus hərbçilərinin çox az hissəsi bir neçə gün əvvəl Kəlbəcərdən, Xudavəng məbədi ərazisindən çıxarılmışdı. Ötən ilin sentyabrında Azərbaycanın keçirdiyi antiterror əməliyyatından sonra Qarabağ məsələsi bitdi. Hazırda ərazilərimiz tam şəkildə Azərbaycan Ordusunun nəzarətindədir və problem həll olunub. Qarabağda yaşayan ermənilər könüllü şəkildə ərazilərimizi tərk etdilər. Bundan sonra rus hərbçilərinin orada qalmasına nə ehtiyac var idi?! Antiterror əməliyyatından sonra Rusiya hərbi kontingenti elan etməli idi ki, artıq orada fəaliyyətlərinə ehtiyac qalmayıb, çıxıb gedirlər. Amma Rusiya sülhməramlı kontingentinin belə bir bəyanatı olmamışdı.

- Rusiya antiterror əməliyyatlarından sonra hərbçilərini niyə geri çağırmırdı?

- Antiterror əməliyyatından sonra Rusiya düşünürdü ki, Qarabağdan köç edən erməniləri zor gücünə də olsa, geriyə gətirə biləcək. Bunu daha əvvəl etmişdilər, 44 günlük müharibədə Qarabağdan Ermənistana getmiş erməniləri Rusiya Xankəndiyə qaytarmışdı. Könüllü gəlmək istəməyənləri də zorla Xankəndiyə, Ağdərəyə gətirmişdilər. Hətta ermənilərin sonradan Ermənistana getməsinə də ləğv olunan Laçın dəhlizində əngəllər yaradırdılar. Rusiya düşünürdü ki, 2023-cü ildə keçirilən antiterror əməliyatlarından sonra da bölgəni tərk edən erməniləri Xankəndiyə qaytaracaq. Lakin bu dəfə belə olmadı, erməniləri əraziyə qaytara bilmədilər. Sonra isə Üçtərəfli Birgə Bəyanatın müddəasına əsasən 2025-ci ilədək Rusiya hərbi kontingenti Qarabağda qalmaq niyyətində idi. Hətta iki həftəyə yaxındır ki, ruslar guya orada minatəmizləmə əməliyyatında Azərbaycana kömək etməyə çalışırdılar. Sual olunur, 2020-ci ildə Qarabağa gələn ruslar 2021-ci ildə Ermənistanda istehsal olunan on minlərlə minanın bölgəyə gətirilməsinə niyə göz yumurdular? Əksinə, separatçılara şərait yaradırdılar ki, o minalar Azərbaycan ərazisinə basdırılsın, ərazilər təhlükə mənbəyə çevrilsin. İndi minatəmizləyən, humanitar yardım edən olublar? Guya mina təmizləmək əməliyyatlarında iştirak etməklə fəaliyyətlərinin olduğunu, onlara ehtiyac olduğunu göstərmək istəyirdilər. Məqsəd bəlli idi, Rusiya hərbçiləri buradan çıxmaq niyyətində deyildilər. Maksimum çalışdılar ki, bölgəni tərk etməsinlər. Bu, Kremlin planı idi. Rusiya istəyir ki, Azərbaycan ərazisində hərbi kontingenti olsun, bununla hansısa təsir rıçaqları qalsın. Hətta Rusiya hərbçilərini 2025-ci ildən sonra da Qarabağda saxlamaq niyyətində idilər. Görünür Azərbaycanın tələbi və uğurlu diplomatik danışıqlar nəticə verib. Bu, rəsmi Bakının diplomatik uğurudur.

- Belə məlumatlar da var ki, Ağdamdakı Rusiya-Türkiyə Birgə Monitorinq Mərkəzindəki Türkiyə hərbçiləri ərazidən çıxarılacaq. Bu barədə nə deyə bilərsiniz?

- Yaxın aylarda Monitorinq Mərkəzi fəaliyyətini dayandıracaq. Bir neçə gün əvvəl həmin Mərkəzdəki Rusiya hərbçiləri oradan çıxmağa başlayıblar. Bu halda qardaş Türkiyə hərbçilərinin Ağdamda qalmasına ehtiyac yoxdur. Bu Mərkəz bölgədə olan vəziyyəti monitorinq etmək üçün yaradılmışdı. Bu gün onlar nəyi monitorinq edirlər? Ona görə də Rusiya və Türkiyə hərbçilərinin Mərkəzdə qalmasına ehtiyac yoxdur. Həm də bu, əlavə xərcdir. Yəni demək olar ki, Monitorinq Mərkəzinin də Qarabağda missiyası bitib. Əslində ötən ilin sentyabrındakı antiterror əməliyyatından sonra Mərkəz fəaliyyətini dayandırmalı idi.
 

Dünyapress TV

Xəbər lenti