Ardını oxu...
Dia-az.info kult.az -a istinadla şair Cəlil Cavanşirlə müsahibəni təqdim edir:

- Cəlil, poeziya gecəsi keçirdiniz, necə düşünürsünüz, indi şeirə maraq qalıbmı, buna ehtiyac var idimi?

- Şeir gecəsinə ehtiyacın olub-olmadığını bilmirəm, amma mənim buna ehtiyacım var idi. Hiss elədim ki, darıxıram, sıxılıram, nəsə bir fərqlilik olmalıdır. Uzun zamandır ki, ədəbi mühitdə də hamı bir-birinə söz atır. Mən də düşündüm, real işlər görmək lazımdır və az da olsa, görməyə çalışdım. Bu, hələ başlanğıcdır. “Qanun” nəşriyyatında, “Mteatr”da bu cür işlər mütəmadi olaraq davam edəcək.

- Deyəsən, siz də indi söz atırsınız. Bəs deyə bilərsinizmi kimlərdir o iş görməyib, uzun müddətdir bir-birinə söz atanlar?

- O adamları hamımız yaxşı tanıyırıq, dostlarımızdır. Amma indi bunu şikayət kimi demirəm. Mənim üçün o mərhələ geridə qalıb, iş görmək vaxtıdır.

- Siz də vaxtı ilə iş görməyərək söz atdığınızı qəbul edirsiniz?

- Nisbətən gənc olanda, hə.

- Bu qədər işi necə çatdırırsınız? Həm “Qanun” nəşriyyatında təşkilatçı, həm ssenari yazmaq, kitab tərcümə və redaktə etmək, üstəlik də şeir... Bəlkə bu işlər şeirlərinizin əvvəlki kimi yaxşı alınmamağına təsir edir?

- Doğrudur, həddindən çox işləyirəm. Elə olur, gün ərzində 20 saat iş görürəm. Düşünürəm ki, hələ enerjim var və işləməliyəm. İşlədiyim dönəmlərdə isə şeir yazmıram. Şeir gecəsində səsləndirdiyim şeirlər də bundan əvvəl yazdıqlarım idi.

- Gün ərzində 20 saat işləyən adam bəs şeiri nə vaxt yazır?

- Mən şeiri hamıdan və hər kəsdən qaçanda yazıram. Hər şeydən əlimi üzürəm, əlaqələri kəsirəm, özümə çəkilib yazıram. Bu da zaman alır. Yəni gündə bir şeir yazan adam deyiləm.

- Şeir gecəsində olan adamların çoxu elə şairlər idi. Sizcə, özünüz deyib, özünüz eşitməkdən əl çəkmək zamanı deyilmi?

- Düşünmürəm ki, orada çoxu şair idi. Cəmi 4-5 şair dostumuz olardı ki, bu da normaldır. Dostlar da dəstək olur. Amma özümüz deyib, özümüz eşitmək məsələsində çox haqlısan. Demək olar, hər zaman belə olub.

- “Qadın”, “darıxmaq” kimi sözlər sizin şeirlərinizdə çoxdur. Hazırlıqlı oxucular, ciddi ədəbiyyatşünaslar, adətən, bu cür ifadələri tənqid edir, çünki artıq şablonlaşıb. Sizin şeirləriniz niyə ancaq bu səpkidədir?

- Ancaq bu səpkidə olduğunu deməzdim. “Darıxmaq”, “qadın” söhbətləri yaradıcılığımın ilk dönəmlərində yer alırdı. Hamı bilir, oxuyur, görür ki, ciddi şeirlərim var və onlar öz oxucusunu tapıb. Şeir gecəsində daha çox bu cür şeirlərə üstünlük verdim, çünki sevgiyə, “Sevgililər günü”nə hesablanmışdı.

- Yəni həm də kommersiya məqsədli idi...

- Bəli, bir qədər eləydi. Bu da çox normaldır. Adamlar “Sevgililər günü” adı ilə ora yığıb, fəlsəfədən danışım?

- Cəlil, nəsr də yazırsınız, amma elə bil, ciddi qarşılanmır, şairlik üstələyir.

- Mənim gördüyüm bütün işlər şairliyimi önə çıxarmaq üçündür. Amma ciddi qarşılanmır nəyə deyirsən?

- Yəni Cəlil Cavanşir deyəndə heç kimin ağlına roman, hekayə gəlmir, nəsrinizdən yazan yoxdur...

- O, artıq mənim problemim deyil. Düşünürəm, kifayət qədər ciddi nəsr əsərlərim də var. Kimlərsə bəyənmirsə, başqa məsələ.
 

Ardını oxu...
ABŞ-ın sabiq Prezidenti, Respublikaçılar Partiyasının bu il keçiriləcək prezident seçkilərində ən real namizədi sayılan Donald Tramp ABŞ-ın Avropa ölkələri ilə bağlı apardığı siyasətin doğru olmadığını iddia edib. Tramp bildirib ki, ABŞ NATO üzvləri müdafiə xərcləri ilə bağlı maliyyə öhdəliklərini yerinə yetirməsələr, onları müdafiə etməyəcək. Üstəlik, hətta rusları istədiklərini etməyə təşviq edəcəyinə eyham vurub.

Ukrayna Milli Aviasiya Universitetinin professoru, politoloq Maksim Yali UNIAN-a müsahibəsində Trampın son bəyanatları ilə bağlı fikirlərini açıqlayıb. AYNA müsahibəni istinadla təqdime dir:

- Cənab Maksim, Trampın son bəyanatlarına münasibətiniz necədir?

- Əvvəla, bunlar Trampın nə edəcəyi ilə bağlı bəyanatlar deyil. Bu, onun avropalı tərəfdaşlarla necə ünsiyyət qurduğuna dair istinadlarıdır və bunu NATO büdcəsinə daha çox ödəməyə başlamaq üçün səbəb kimi təqdim edir. Ona görə də, prinsipcə, heç də təəccüblənmirəm. Hətta onun Prezident olduğu dövrdə də bu barədə yazırdılar. Sadəcə Tramp indi bunu öz dili ilə səsləndirir.

Onun məqsədi bəllidir: qorxutmaq. Bu, prinsipcə, az nəticə verdi. Avropa ölkələrinin hökumətləri daha çox maliyyə ödəməyə başladılar. Ona görə də mən bunu məhz seçkiqabağı təşviqatın tərkibi hesab edirəm və inanmıram ki, Tramp Prezident olarsa, məhz belə davranacaq. Əlbəttə, müəyyən risklər var.

- Bu risklər nədən ibarətdir?

- Avropalılar anlamağa başlayıblar ki, ola bilsin ki, ABŞ-dan heç bir təhlükəsizlik zəmanəti ala bilməzlər və o zaman Ukrayna məğlub olarsa, avropalılar Putin Rusiyası ilə üz-üzə qalacaqlar. Onlar artıq Polşanın, Baltikyanı ölkələrin liderlərinin, NATO baş katibi Yens Stoltenberqin bəyanatlarından başa düşürlər ki, Rusiyanın NATO ilə münaqişəsi mümkündür. Yəni ki, Avropa ölkələrindən birinə hücum mümkündür. Bu mənada Ukraynaya indi maddi və silahla dəstək vermək sonradan Rusiya ilə döyüşməkdən qat-qat ucuz başa gəlir. Xüsusilə, nəzərə alsaq ki, müxtəlif sosioloji sorğulara görə, Avropa ölkələrinin əhalisi heç müharibəyə hazır da deyillər. Almanları demirəm, hətta Polşa vətəndaşları da müharibəyə hazır deyillər. Bu ölkələrdə ictimai rəy sorğuları keçirilib və nəticə mən dediyim kimidir.

İndi biz Almaniya kansleri Olaf Şolsun mövqeyinin necə dəyişdiyini görə bilirik. Ukraynaya qarşı tam miqyaslı işğal ərəfəsində, müharibənin baş verəcəyini anlayanda Almaniya Ukraynaya cəmi beş min dəbilqə göndərdi. Amma indi Almaniya malların sayına, maliyyə vəsaitlərinin miqdarına, hərbi yardımın miqdarına görə artıq ABŞ-dan sonra ikinci yerdədir. Bundan əlavə, Almaniya bu yardımın hələ də bloklandığı həmin ABŞ-dan fərqli olaraq, bu il üçün ən azı iki dəfə çox vəsait ayırmağa söz verib.

Ona görə də, belə demək mümkünsə, qısamüddətli perspektivdə bu bəyanatların müəyyən müsbət tərəfi var. Ən azı, avropalı tərəfdaşlarımızdan hərbi yardımı artırmaq nöqteyi-nəzərindən - ümumilikdə hərbi sənayenin inkişafı üçün maliyyənin artırılması və onların milli təhlükəsizliyinə Rusiyadan gələn real təhdidlərin başa düşülməsi baxımından.

- Hazırda müxtəlif ekspertlərdən Trampın yenidən seçiləcəyi təqdirdə Ağ Evdəki yeni administrasiyanın daha təcridçi olacağına dair siqnallar gəlir. Yəni xarici məsələlərlə daha az məşğul olacaq, buna uyğun olaraq, avropalıların öz problemlərini özləri həll etməli olduqları iddia ediləcək. Bu cür perspektivlərə münasibətiniz necədir?

- Xarici siyasətdə təcridçiliklə bağlı dəyişikliklər hələ 2009-cu ildə, ABŞ Prezidenti Barak Obama vəzifəyə gələndə başlayıb. Obama 2008-ci ildə belə bir gündəmlə ABŞ Prezidenti seçilib. “Qlobal polis” statusunun rədd edilməsi qoşunların İraq və Əfqanıstandan çıxarılması ilə başladı. Obama seçkiyə məhz bununla getdi. Sadəcə olaraq, Rusiya o zaman ABŞ-ın qlobal rəhbərliyinə və dünya nizamına meydan oxumadı.

Yeri gəlmişkən, Barak Obama hesab edirdi ki, hadisələrin gedişindən və 2014-cü ildə başlayan Rusiya-Ukrayna müharibəsindən - Krımın qanunsuz işğalından və Rusiyanın Donbasa hərbi təcavüzünə başlayandan sonra daha çox narahat olan Avropadır. Və bizə silah vermək və Rusiyaya qarşı ciddi iqtisadi sanksiyalar tətbiq etmək əvəzinə, Ukraynaya öldürücü silahların verilməsinə veto qoydu. Bunun əvəzinə, bizə ilk öldürücü silahımızı, onsuz da tam miqyaslı işğalın ilk həftələrində çox faydalı olan “Javelin”ləri verən Tramp oldu. Ona görə də bu kurs uzun müddətdir ki, davam edir. Tramp sadəcə olaraq bunu davam etdirir. Və Amerikanın daha çox təcrid olunacağı həqiqətdir.

- Siz qeyd etdiniz ki, Trampın açıqlamalarından sonra Ukraynaya, o cümlədən Almaniyadan yardımlar artır. Bəs ABŞ NATO-nun yaradılması haqqında Vaşinqton Müqaviləsinin 5-ci maddəsi üzrə öhdəliklərini yerinə yetirməkdən imtina edərsə, Aİ müxtəlif silahlı qüvvələrini tez bir zamanda öz müdafiəsi üçün bir növ vahid orduda birləşdirə biləcəkmi?

- Əslində Avropanın vahid ordu yaratmaq cəhdi yeni deyil, əvvəl də var idi. Xüsusilə belə təşəbbüslər Fransa Prezidenti Emmanuel Makron tərəfindən səsləndirilib. Amma Avropa bürokratiyası bu addımları ləngidir. Təbii ki, Tramp Prezident olarsa, bu, prosesi sürətləndirəcək. Və artıq Avropa siyasətçilərinin belə ssenariləri hesablamağa başladığını görürük. Əminəm ki, Rusiyanın Avropa ölkələrindən birinə qarşı mümkün hərbi təcavüzünün qarşısını almaq üçün vahid ordunun yaradılması istiqamətində addımlar atılacaq.

Ardını oxu...
Dia-az.info Kult.az-a istinadla AMEA-nın əməkdaşı, dosent Zaur Əliyevlə müsahibəni təqdim edir.

- İranda bir sıra rəsmi və dini şəxslər, eləcə də tarixçilər Gülüstan və Türkmənçay müqaviləsinin İranı parçaladığını düşünürlər. Bu iddialarda həqiqət payı nə qədərdir?

- Bu müqavilələr bağlanan zaman Azərbaycan İranın tərkibində olmayıb. Bunu birdəfəlik bütün dünya qəbul etməlidir. İran adlanan dövlət tarixdə olmayıb. Bugünkü İran deyilən ərazilər Səfəvilər, Əfşarlar və digər dövlətlərimizin əraziləri idi. “İran coğrafiyası” anlayışı yoxdur. Bu konkret türk coğrafiyasıdır və ora Azərbaycan xalqının, dövlətlərinin bazasını təşkil edən 32 türk tayfasının tarixin bütün dövrlərində yaşamış dədə-baba yurdudur. Müqavilələrə gəldikdə isə Azərbaycan ayrı-ayrı xanlıqlardan ibarət ölkə idi və mərkəzləşdirilmiş dövlət strukturu yox idi. Bu iki müqavilə də Qacar dövləti ilə Rusiya arasında Azərbaycanın bölüşdürülməsi xarakteri daşıyır. Sadəcə olaraq, bir xalqın, 32 tayfanın yurdu olan əraziləri iki dövlət - Rusiya İmperiyası və Dövləti-Qacariyyə öz arasında bölüşdürüb. Dövləti-Qacariyyənin də bu addımı atması Britaniyanın təsiri idi. Rusiyanı Hindistandan uzaqlaşdırmaq üçün türk torpaqlarını onlara verməyə razılaşıblar. 1813-cü ilin 12 oktyabrında “Gülüstan” sülh müqaviləsindən əvvəl Azərbaycanın ümumi ərazisi 480 min kvadrat kilometr olub. Müqaviləni Dövləti-Qacariyyə tərəfdən şahın vəkili Mirzə Əbdül Həsən xan, Rusiya tərəfdən isə Ratişev imzalayıb. 11 maddədən ibarət müqavilə ilə yurdumuz amansızcasına bölüşdürüldü, düşmənçiliyə son qoymaq üçün iki istilaçı ölkə bundan sonra “əbədi dostluq şəraitində yaşayacaqlarına” söz verdilər. 32 tayfanın bir hissəsi Arazın bir tərəfində, digəri isə o tərəfdə qaldı. Qacar şahı özünün və taxt-tac varisləri adından Qarabağ, Gəncə, Şəki, Şirvan, Dərbənd, Quba, Bakı xanlıqlarını və Talış xanlığının rus imperiyasının hakimiyyəti altında olan ərazilərini, həmçinin bütün Dağıstan, Gürcüstan (Şuragel vilayətiylə birgə), İmeretiya, Quriya, Minqreliya və Abxaziyaya çəkilmiş sərhəd və Qafqaz sərhəd xətti arasında yerləşən bütün ərazilərin və orada yaşayan millətlərin Xəzər dənizinə qədər rus imperiyasına məxsus olmasına razılığını bildirdi. Lakin bu, Rusiyanın işğalçılıq planlarının birinci hissəsi idi. 1828-ci il fevralın 9-da Təbriz yolunun üç verstliyində yerləşən kiçik Türkmənçay kəndində ikinci sülh sazişinin sonuncu iclası keçirildi. Fevral ayının 10-da “İsanın anadan olmasının 1828-ci ilində” gecə, münəccimin təyin etdiyi vaxtda, saat 12:00-da barışıq paktı imzalandı. Müqaviləni Rusiya tərəfindən İvan Paskeviç, İran tərəfindən isə Mirzə Əbdül Həsən xan imzaladılar. Müqaviləyə görə, İrəvan və Naxçıvan Rusiyaya verildi, Xəzər dənizi Rusiyanın daxili dənizi hesab edildi. Bundan sonra ermənilərin kütləvi surətdə Azərbaycan ərazilərinə köçürülməsi başladı və xüsusi köçürülmə komitəsi yaradıldı. 1828-1829-cu illərdə İrandan 40-50 min, Türkiyədən 90 min erməni Azərbaycana köçürüldü. Tanınmış rus tədqiqatçısı Şavrov ermənilərin Cənubi Qafqaza köçürülməsi prosesini araşdırdıqdan sonra 1911-ci ildə yazırdı: “Hazırda Cənubi Qafqazda yaşayan 1 milyon 300 min erməninin 1 milyondan çoxu bu diyarın yerli əhalisi deyil. Onları bura biz köçürüb gətirmişik”.

- “Əgər Gülüstan və Türkmənçay müqaviləsi olmasaydı, hazırki Azərbaycan əraziləri İranın tərkibində qalacaqdı” deyə bir fikir var.

- Nadir şahdan sonra İranda başıpozuqluq yenidən baş qaldırdı və Ağa Məhəmməd Şah Qacarın hakimiyyətə gəlməsinədək davam etdi. Şübhəsiz ki, yeni şah böyük sərkərdə və ziyalı idi. Üstəlik, Ağa Məhəmməd Şah Qacarın yeni dövlət yaratmaq məqsədinin “Fars-İran hökmranlığı”na heç bir aidiyyəti ola bilməz. Buna ən bariz nümunə Qacarın vahid dövlət ətrafında birləşmək naminə Urmiya Xanlığının xanı Əli xan Əfşara yazdığı məktubdur. Həmin məktubda Qacarlar dövlətinin qurucusu yazırdı: “Türk tayfaları Əfşarlar və Qacarlar bir-birilə müharibə aparmaqla ümumu düşmənin qələbəsi üçün imkan yaradırlar. Qacar tayfaları ilə ittifaq bağlamaqla Əfşar tayfaları öz vilayətlərinin müstəqilliyini qoruya bilərlər və heç kimin onların torpaqlarına hücum etməyə cəsarəti çatmaz”. Ona görə də hesab edirik ki, Ağa Məhəmməd Şah Qacar Əfşarların süqutundan sonra ortaya çıxan bütün xanlıqları, o cümlədən Cənubi Azərbaycan xanlıqlarını yeni dövlətın ətrafında birləşdirdiyi kimi, çox haqlı və təbii olaraq Şimali Azərbaycan da daxil olmaqla, Cənubi Qafqazı da bu birliyin, vahidliyin içində görmüşdü. Rusiyanı özünə düşmən bilməsi onun Şuşada rus agentləri tərəfindən qətl edilməsi ilə nəticələndi. Ondan sonra hakimiyyətə gələn şəxslər Əfşarlar kimi türk olsalar da, onlar Səfəvilər dövründə mövcud olmuş türklük əhval-ruhiyyəsini saxlamadılar, dövlətin xarakterini dəyişdirib Şah Abbasın dövründə başlanan fars ənənələrini davam etdirdilər. Dövlətin ideologiyası özünün türk-Azərbaycan mahiyyətindən uzaqlaşıb farsçılıq rəngini aldı. Ona görə də bu gün istər İran, istərsə də Avropa tarixçiləri Əfşarların hökmranlığını bir türk dövlətinin mövcudluğu kimi deyil, fars dövlətçiliyinin nümunəsi sayırlar. Doğrudur, Qacarların bir türk sülaləsi olmasını əsasən nə dünya tarixşünaslığı, nə də bölgənin türk, fars, ərəb və başqa tarixçiləri inkar etmirlər. Öncə, türk-moğol haklimiyyəti, ancaq əsasən Səfəvilər dönəmindən başlayaraq Qarabağın, Gəncənin, Şirvanın, Şəkinin, İrəvanın və onlara yaxın ərazilərin hakimləri Qacarlar olmuşlar. Buna görə bu müqavilələr olmasaydı, regionda Qacar dövləti qalacaqdı və nə Rusiya, nə Amerika, nə Britaniya, nə də Fransa kimi dövlətlər burada Rza şah kimi, Xomeyni kimi satqınların rəhbərlik etdiyi İran adlı dövləti yarada biləcəkdi.

- İran tez-tez Naxçıvana ərazi iddiası edir. Bu iddianın hansısa əsasları varmı və burada hər hansısa bir təhlükə törədilə bilərmi?

- Gəlin bu məsələyə qısa cavab verim. İran iqtisadi, siyasi və istənilən cəhətdən kiçik ölkələrə təsir edə bilər, amma Azərbaycana deyil, bunun üçün kifayət edən resurs və iradə yoxdur, çünki çoxlu daxili problemlər var və bu daxili problemlərdən də ən böyüyü 35 milyon azərbaycanlı və 10 milyona yaxın tarixən bizə bağlı türk xalqlarıdır. İran hansı səviyyədə nə danışır-danışsın, bu, sadəcə sözdür - öz daxili auditoriyasına hesablanmış sözlər.

Naxçıvan məsələsinə gəldikdə, bütün dünyada nüfuzlu alimlər təsdiq edirlər ki, buranın ən azı 7.500 il yaşı var və bu torpaqlarda türklər yaşayanda fars adlanan millətin adı heç bir qaynaqda, abidədə və yazılı mənbələrdə yox idi. Naxçıvanın nəinki əhalisi, daşı, torpağı belə türk qoxuyur. İranın bura iddia etməsi sadəcə mənasız söz yığnağıdır. Bu iddianı irəli sürənlər Xiyabanini, Səttərxanı, Pişəvərini yada salsın, bu, səslərini kəsməyə kifayət edər.

- Əli Xamenei tez-tez Gülüstan və Türkmənçaydan danışarkən, Qafqazın 17 şəhəri iddiasını ortaya atır, deyir ki, bu şəhərlər İrandan alınıb. Bu şəhərlər hansılardır?

- Qumdan və Tehrandan istiqamətləndirilən hədəflərə hesablanmış İrəvan (Ermənistan), Tiflis, Batumi, Sarvan (Marneuli), Rustavi (Gürcüstan), Dərbənd (Dağıstan), Beyləqan, Bakı, Bərdə, Gəncə, Quba, Şəki, Lənkəran, Salyan, Mingəçevir, Sumqayıt və Şuşa (Azərbaycan) şəhərləri daxil olmaqla, “Qafqazın 17 şəhəri” strategiyası İranın “Qafqaz siyasəti”nin əsas tərkib hissəsidir. Bütün bunları uzlaşdırmaq üçün “Aran” Mədəni Müəssisəsi adlı mərkəzi yaradaraq, həmin şəbəkələrin koordinasiya şəklində fəaliyyətini nizamlanır. İranın Tehran, İsfahan, Yəzd, Qəzvin, Qum, Ərdəbil, Məşhəd, Kirman, Mazandaran, Rəşt, Lahican, Şiraz və digər universitetlərində çalışan mütəxəssislər tərəfindən hazırlanan layihələr öncə XİN-ə və buradan isə “Aran” Mədəni Müəssisəsinə təqdim olunur. Bu proyektlərdə “Qafqazda iri şəhərlərin və onların çevrəsindəki coğrafi ərazilərin qədim İran torpaqları” mövzusu İranın televiziya və radio kanallarında, qəzet və jurnallarında uzun müddətdir ki, geniş şəkildə təbliğ olunur. Digər tərəfdən isə bu strategiya bütün orta məktəb və universitetlərin dərsliklərinə daxil edilibdir. Bununla da hər bir İran vətəndaşının beynində “Güney Qafqaz İranın tarixi coğrafi ərazisidir” fikri yaradıblar. Bunu illərdir edirlər, lakin 44 günlük müharibə və 24 saatlıq anti-terror əməliyyatı İran adlanan dövlətin gələcəyini şübhə altına alıb. Çox az adam bilir ki, Qarabağın 30 il işğalda qalması, Qərbin Azərbaycana kömək etməməsinin bir səbəbi də İranla NATO arasında olan gizli müqavilədir. İran NATO ilə münasibətlərdə güzəştlərə sadəcə bir səbəbə görə gedirdi: Qarabağın Azərbaycanın tərkibinə qatılmasına imkan verməməlidir. Çünki Azərbaycan öz ərazilərinə tam sahib olandan sonra İrandakı teokratik rejim üçün böyük təhlükələr ortaya çıxa bilərdi. Buna görə də İranda təhsil almış kadrların sayəsində Azərbaycan əhalisinin diqqəti Qarabağa deyil, daha çox “Fələstin məsələsi”nə yönəldilməli idi, “islam” və “Əhli-Beyt” pərdəsi altında xomeyniçilik Azərbaycan gəncləri arasında yayılmalı idi və s. Lakin onlar bu məsələdə ciddi uduzdular və bu gün Qarabağ qələbəsi şimallı-cənublu azərbaycanlıların qüruruna çevrildi. İranda dini hakimiyyət anlayır ki, onların sonuna az qalıb.

Artıq çox adam bilir və görür ki, islam dini adı altında İran mollakratiya rejiminin çoxsaylı ”mərasimləri” mövcuddur. Faktiki olaraq hər ay islamın ilkin çağında yüksək imtiyazları olan bir sıra xadimləri bəhanə edərək, məscidlərdə, mədrəsələrdə, bir sıra cəmiyyətlərdə mərasimlər keçirilir. Demək olar ki, Azərbaycanın hər yerində, hətta qədim torpağımız olan Borçalıda İran mollakratiya rejiminin dini təlim mərkəzlərində təhsil almış kadrlar “rövzəxanlıq” adı altında moizələr oxumaqla soydaşlarımızın cibini soyurlar. İslam dininə heç bir aidiyyəti olmayan mövhumatçı uydurma rəvayətlər söyləməklə, yalandan göz yaşları tökməklə və “dindoş”luq edərək ciblərini doldurur, insanların humanizmindən, dinə olan sevgisindən sui-istifadə edərək, onları iranyönlü zümrəyə çevirirlər. Soyğunçuluqla yanaşı, “şiə təriqəti” adı ilə soydaşlarımızı digər müsəlman əhalisinə qarşı yönəltməyi də hədəfləyiblər. Belə bir durum bəşəri faciənin dəhşətlərindən biridir. Bir yandan bilgisiz soydaşlarımızın cibini soy, digər yandan isə soydaş toplumlar arasında düşmənçilik yay. Elə Ermənistanın, Rusiyanın, Amerikanın, Birtaniyanın, Fransanın strateji hədəflərindən biri də budur. Lakin daha bunlar keçmir.

Ardını oxu...
Bu günlərdə 33 ildən sonra ilk dəfə doğma Xankəndini ziyaröt etmiş şəhid Milli Qəhrəman Şirin Mirzəyevin xanımı, 122 saylı Xankəndi seçki dairəsindən sabiq deputat Flora xanım Qasımova Moderator.az əməkdaşıyla söhbətində sevinc və kədər hisslərinin qovuşduğu bir əhval-ruhiyyə ilə uşaqlıq, gənclik xatirələrini aradığı ata ocağının indiki durumunu anlatmağa çalışıb...

-Flora xanım, bilirik, 33 ildən sonra doğma Xankəndini ilk ziyarətiniz zamanı yaşadığınız hiss və duyğuları izah etmək, anlatmaq çox çətindir...

-Elədir... Çox çətindir... İnanırsız, öncədən müəyyən edilmiş tarixdə Xankəndinə gedəcəyimiz mənə xəbər ediləndən sonra həyəcandan iki gecə yata bilmədim. Doğma şəhərimizdən ayrılıb Bakıya döndükdən sonra isə üç gecə yuxusuz qaldım. İnsan öz doğulduğu, amma artıq üç onillikdən çox bir müddətdə görmədiyi məkana dönəndə həm sevinc, həm kədər hisslərindən yoğrulmuş çox qarışıq və izaholunmaz hisslər yaşayır...

... Xankəndinə Bərdə-Ağdam-Xocalı-Şuşa yolu ilə gəlib Xan bağı deyilən gözəl tarixi məkanın yanından daxil olduq. Hələlik, işğalçı xislətli yadların yenicə tərk etdiyi özünün əsil sakinləri – Azərbaycan vətəndaşlarıyla məskunlaşdırılmamış Xankəndinə girişdə ölü, nimdaş bir şəhər ab-havası duyursan...

Şəhərə girən əsas yolun asfaltı çat-çatdır... Orada bizsiz yaşadıqları 34-35 illik müddətdə, sovet dövründən bəri tikilmiş köhnə binaların əksəriyyəti təmir edilməyib, üzlüklər, suvaqlar qopub tökülür. Demək olar ki, həm həyət evlərinin, həm də binaların həyətlərində doğranmış odunlar yığılıb. Görünür, ötən qış Ermənistandan gələn xəttdə qəza baş verməsi səbəbindən Yuxarı Qarabağa təbii qaz verilişi dayandığı zaman ermənilərin gördüyü odun tədarükünün nəticələridir... Öyrəndik ki, işğaldan öncə işləyən iri müəssisələrin çoxu dayanıbmış: ipək kombinatı, mebel fabriki, ayaqqabı fabriki... Deyəsən, ipək kombinatını söküb yerində bina tikiblər...

Amma işğal dövründə Xankəndi pərakəndə, plansız şəkildə olsa da, genişlənib. Şəhərin mərkəzində bir neçə “rəsmi” bina tikilib: qondarma “parlament”lərinin binası, “veteranlar binası”, orta məktəb binası və s. Bir neçə yerdə 4-5 mərtəbəli yaşayış evləri tikilib. Ancaq ən çox tikilən dəbdəbəli həyət evləri villalardır. Bizi müşayiət edən ANAMA əməkdaşı Kərkicahandan qayıdarkən keçmiş yay kinoteatrı və hərbi hissə yaxınlığında belə villardan birini göstərib hazırda Bakıda həbsdə olan keçmiş separatçıbaşı Bako Saakyanın villasıdır”- dedi...

-Nəhayət, 33 il sonra Xankəndindəki ata yurdunuzu görmək nəsib oldu. Nə qədər ağır olsa da, uşaqlıq, gənclik xatirələrinizin yaşadığı bu məkanın hazırkı durumu haqda danışmağınızı istərdik...

-Doğrudur.. Ata yurdumuzu 33 ildən sonra görmək mənim üçün çox ağır oldu... Sovet dövründə Spandaryan adlanan, sonradan isə Azərbaycan dövlətinə, xalqına qarşı döyüşlərdə ölmüş işğalçı hərbçilərdən biri olan Xaçaturyanın adı verilmiş küçədəki evimiz çox dəyişilib. İşğalçılar evdə yaşayıblar. Otaqlarımız yaşayış üçün bərbad vəziyyətə düşsə də, yerindədir... Ermənilər həyətimizdə əlavə olaraq bir talvar da tikiblər. Həyətin digər başında isə başqa biri əlavə ev tikib...

Bizi müşayiət edən ANAMA əməkdaşı dedi ki, Xankəndində, demək olar ki, bütün evlərdən silah-sursat tapılıb. Gözümüzün qabağında bizim otaqlardan birindən də xeyli atıcı silah gülləsi aşkar edildi...

-Həyətinizdəki ağaclardan xatırladınız, salamat qalanı var?

-Bəli. Bəzi ağaclar qalıb. Bir böyük tut ağacımız var idi – o, daha da böyüyüb. Həyətdə də bir neçə iri çəlləklər var idi. Görünür, onlara tut yığıb tut arağı düzəldirmişlər işğalçılar... Bir sözlə, son 30-35 ildə uşaqlığımızın, gəncliyimizin keçdiyi bu ocağa yad, murdar bir ruh, ab-hava qatılıb...

Allah bir daha xalqımızın heç bir nümayəndəsinə doğma yurd, ocaq itkisi yaşatmasın...

Ardını oxu...
Ardını oxu...
 
Ardını oxu...
Politoloq Natiq Miri Teleqraf.com-un suallarını cavablandırıb.

Onunla müsahibəni təqdim edirik.

- İranın Ermənistandakı səfiri Mehdi Sübhani etiraf etdi ki, Hindistandan İrəvana daşınan silahlar ölkəsi üzərindən ötürülüb. O, həmçinin Tehranın Ermənistanın güclənməsində maraqlı və yardıma hazır olduğunu, bunu da bölgədə hərbi balansın təmin edilməsi üçün istədiyini açıqladı. Sübhaninin mesajını necə şərh etmək olar?

- Əlbəttə, bu, Azərbaycana qarşı açıq düşmənçilik münasibətidir. Məlum idi ki, Ermənistan İran üzərindən silahlandırılır. Tehran bu prosesdə əsas körpü rolunu oynayır. Fransa ilə Dehli arasında birgə hərbi müəssisələrin açılması və yeni silahların istehsalına dair anlaşma imzalanıb. Müqavilədə istehsal ediləcək silahların “dost ölkələr”ə verilməsinə dair müddəa da var. “Dost ölkələr” dedikdə həm də Ermənistan nəzərdə tutulur. Ermənistanın silahlandırılması hədəf olaraq qoyulub, əlbəttə, bu, Azərbaycana qarşıdır.

Sübhaniyə gəlincə, o, həddini aşdı. Çünki açıq şəkildə bildirir ki, məqsəd regionda hərbi balansın yaradılmasıdır. Anlamadıq, niyə İran Ermənistanla Azərbaycan arasında hərbi balansın yaradılmasını prioritet olaraq qəbul edir? Niyə İran başqa bir ölkənin Azərbaycana qarşı silahlandırılmasında maraqlı olmalıdır? Bu, açıq düşmənçilik mövqeyidir. Bir məsələ də var: Hindistan-İran-Ermənistan-Gürcüstan nəqliyyat dəhlizinin çəkilməsi. İran bu xətlə Qara dənizə çıxmaq istədiyini deyir. Tehranın istəyinə baxmayaraq, bu xəttin perspektivi yoxdur. Sübhani bu yolun daha qısa olduğunu söyləyir, məsələ bu deyil. Məsələ budur ki, İranın Qara dənizə çıxmaq istədiyi bu yolun bir hissəsi Azərbaycan kəndidən - ərazisindən keçir. Söhbət Yuxarı Əskipara kəndindən gedir. Azərbaycan gec-tez bu və digər ərazilərini istər danışıqlar, istərsə də hərbi yolla geri qaytaracaq. Bunun alternativi yoxdur, iş yenə Azərbaycandan keçir.

İranın bu iddiası absurddur. İranın qərar və addımları göstərir ki, o, dost deyil, Azərbaycan və Türkiyəyə qarşı dost münasibətində olmayacaq. Tehrandakı səfirliyimizdə baş vermiş terror aktı ilə bağlı molla rejimi tərəfindən yaradılan məzhəkəyə baxın. Terror aktını “məişət zəminində baş vermiş olay” kimi dəyərləndirdilər, aktı törədən terrorçunun edam ediləcəyi ilə bağlı iddia var. Belə bir qərar olsa belə, bu, reallığı ortaya qoyan durum deyil. Hər kəsə bəllidir ki, bu, Azərbaycana gözdağı vermək və təzyiq üçün törədilmiş terror hadisəsidir. Bunun arxasında İranın xüsusi xidmət orqanları durur.

Hesab edirəm ki, olaya real qiymət verilməyənə qədər Azərbaycan Tehrandakı səfirliyini açmağa tələsməli deyil. Eyni zamanda, Azərbaycan Şimal-Cənub nəqliyyat dəhlizi kontekstində İranla dəmir yolunun tikilməsinə də tələsməməlidir. Əgər İran öz siyasətində adekvat deyilsə, Azərbaycan niyə tələsməlidir?

- Sübhani “Azərbaycan Zəngəzur dəhlizini açmağa cəhd etsə, İranın təpkisi necə olacaq” kimi təxribatçı suala da təxribatçı kimi cavab verdi. Onun sözlərinə görə, bu, Ermənistanın qərarından asılıdır. İranlı diplomat bununla nə demək istəyir?

- İran Zəngəzur dəhlizinin açılmasında maraqlı deyil. Tehran maraqlıdır ki, Azərbaycanın əsas hissəsi ilə Naxçıvan arasında yollar İran üzərindən keçsin. Çünki yüklərin bu yollarla daşınmasından qazancı İran götürəcək. Həmin yollar qlobal əhəmiyyət qazansa, İranın önəmi artmaqla yanaşı, bu, həm də ona ciddi maliyyə qazandıracaq.

Sübhaninin “İranın davranışı Ermənistandan asılıdır” açıqlamasına gəlincə, bu, reallığı ortaya qoyur. İndi Ermənistan Azərbaycanın şərtlərini qəbul edib Zəngəzur dəhlizinin açılmasına razılıq versə, İran nə edəcək? Tehran sadəcə başından yekə, reallığa uyğun gəlməyən iddialar ortaya qoyur. İranın iddiaları ciddi rəqabətə tab gətirmir. Çünki İranın edə biləcəyi heç nə yoxdur.

İran İsrail-HƏMAS münaqişəsi kontekstində özünü elə hala salıb ki, həm ərəb, həm də müsəlman dünyasında nüfuzdan düşüb. İran HƏMAS-ı İsrailə qarşı terrora sövq etdi, sonra arxasından çəkildi. İran bununla müsəlman dünyasındakı nüfuzuna ciddi zərbə vurdu. Zaman-zaman proksi qüvvələr vasitəsilə üç-beş raket atmaqla İsrail ordusunu məğlub etmək mümkün deyil. Minlərlə insan həlak olub, ortada soyqırımı ittihamları var, hadisələri bu yerə qədər tətikləyən İrandır. İndi Tehran ABŞ və onun rəhbərlik etdiyi koalisiyaya qarşı “savaş”dan danışır, bu, başından yekə iddiadır. Sınıq-salxaq ordu və bir-iki ballistik raketlə müharibəni udmaq mümkün deyil.

- ABŞ İranın proksi qüvvələrinin Yaxın Şərqdəki həmlələrinə hansı cavabı verə bilər? Ağ Ev və Pentaqon İranla birbaşa toqquşmanı istisna edir.

- Proses artıq başlayıb, İranın Suriya və İraqda bəslədiyi proksi qüvvələr qarşı əməliyyatlar keçirilir. Amma ABŞ bundan o tərəfə adlamır. Halbuki ABŞ bilir ki, İsrailə qarşı çıxan proksi qüvvələrin arxasında İran durur. İordaniyadakı Amerika bazasına hücumun da İranla əlaqəli olduğuna dair kəşfiyyat məlumatları var. Maraqlıdır: Yəmən, Suriya və İraq bombalanır, amma İrana müdaxilə üçün ciddi əsas ortaya çıxanda ABŞ çəkinir. Yəni ortada səhnələşdirilmiş oyun var. ABŞ İrana qarşı müharibə aparmaq niyyətində deyil. Çünki İran həmişə qlobal güclər, eləcə də ABŞ üçün regionda Türkiyəyə qarşı “balanslaşdırıcı güc” roluna çıxış edib, indi də belədir. ABŞ üçün İran daxilində lazımi hədəfləri vurmaq asan məsələ idi, hətta nüvə obyektlərini darmadağın edə bilərdi. Bəs niyə etmir, İranın “adekvat cavab”ından qorxur? Bunu heç kim ciddi qəbul etmir.

Səhnələşdirilmiş oyunu oynayırlar. Guya Suriya və İraqda obyektlər vurulur, amma atılan raketlər bu obyektlərin yan-yörəsinə düşür, nəticələr barədə dəqiq açıqlamalar verilmir. İstisna İordaniyadakı hadisə idi ki, üç amerikalı hərbçisinin öldüyü açıqlandı. Digər bu kimi olaylarla bağlı informasiyalar məxfi saxlanılır. Ona görə də, ABŞ və İran arasında hansısa qarşıdurmanın olacağına inanmaq doğru deyil. ABŞ-la İran arasında həmişə gizli danışıqlar olub, tərəflər arasında konkret, ortaq maraqlar və bu maraqları ünvanı bəllidir. Bölgədə güclü Türkiyəni neytrallaşdırmaq üçün İran kimi vasitəyə ehtiyac var. ABŞ həmişə belə riyakar siyasətin tərəfdarı olub.

- Türkiyənin İranın alət olduğu oyuna təpkisi necə olacaq? Artıq xarici işlər naziri Hakan Fidan ABŞ və İrana odla oynamamaları barədə xəbərdarlıq edib.

- Türkiyə regionda böyük qarşıdurmada maraqlı deyil. Türkiyənin özü də yaxşı bilir ki, səhnələşdirilmiş bir oyun oynanılır, amma yenə də hər ehtimala qarşı xəbərdarlığını edir. Eyni zamanda, Türkiyə bu proksi qüvvələrdən hansı səviyyələrdə istifadə edildiyinin aydınlaşdırılmasını tələb edir. Türkiyə Fələstin-İsrail münaqişəsinin həlli ilə bağlı çoxtərəfli qarant təklifini verib. Türkiyə Fələstinə və bundan sonrakı proseslərə qarant durmağa hazır olduğunu bəyan edir. Yəni Ankara münaqişənin birbaşa çözümünü təklif edir. Bəs İran nə təklif edir? Qeyri-müəyyənlik, həll təklif etməyən xaos, terrorçularla prosesləri tətikləmək... İran yanğının üstünə benzinlə gedir. Türkiyə də belə mesajlarla İranı real işə köməyə çağırır.

İran dini-siyasi maraqlarını təmin etmək üçün istənilən oyuna gedir. Bölgədə “şiə ayparası”nın qurulması və “İslam dünyasının lideri” olmaq İranın iddialarıdır. Amma İranın bu yöndə atdığı addımlar əks nəticə verir. Bu gün ərəb dünyası və Türkiyə İranı məsələnin həllinə töhfə verən dövlət kimi qəbul etmir. Heç bir dövlət Tehrana belə baxmır. İranın oyunları ifşa edilib.

İsrail-HƏMAS qarşıdurmasını yaradan, Qəzzada münaqişəni tətikləyən Çin-Rusiya-İran üçlüyüdür. Bunun G-20-nin Hindistanda keçirilən son sammitindən sonra baş verməsi də təsadüfi deyil. Həmin sammitdə Çindən yan keçən Hindistan-Yaxın Şərq-Avropa dəhlizinin çəkilməsi razılaşdırılmışdı. İsrail-HƏMAS qarşıdurmasının başlaması ilə bu ideya doğulmamış məhv edildi. Yaxın zamanda buna qayıdışı görmürəm. Çin bu marağını təmin etdi. Rusiya da ABŞ-nin diqqətini Ukraynadan İsrailə yönəltdi. İndi Amerika öz hərbi resurslarını İsrail və Ukrayna arasında bölməyə məcburdur. İranın da bu posesdə öz dini-siyasi məqsədləri var. Oyun budur.

Düzdür, Türkiyə də bu nəqliyyat dəhlizində maraqlı deyildi, çünki bu xətt ondan da yan keçirdi. Amma buna baxmayaraq, Türkiyə bu oyunu bitirmək üçün çalışır, bitirici təkliflər verir. Düşünürəm ki, bölgədə Türkiyənin təklifləri çərçivəsində təmin ediləcək sülh uzaqda deyil. Bu reallığı İran və ya başqası yox, Türkiyə yaradacaq.
 

Ardını oxu...
Azərbaycanda seçkilər Qərbin misli görünməmiş təzyiqi altında keçirilir, burada nüfuzlu siyasi dairələr regionda mövcud olan qüvvələr balansından narazı qalıblar. Bunu Azərbaycan politoloqu İlqar Vəlizadə "RİA Novosti"yə müsahibəsində deyib.
"Seçkilər Qərbin misli görünməmiş təzyiqləri altında keçirilir və burada nüfuzlu siyasi dairələr regionda mövcud olan qüvvələr balansından narazı qalıblar. Onların qərəzli bəyanatları bütün cəmiyyətdə hiddətlə qarşılanır. İnsanlar ölkənin daxili siyasətinə abırsızcasına müdaxilə etmələrindən qəzəbləndiklərini gizlətmirlər" - Vəlizadə bildirib.

Onun sözlərinə görə, bundan ən çox Qarabağa və Şərqi Zəngəzura qayıdan qaçqınlar və keçmiş məcburi köçkünlər hiddətlənirlər.

"Uzun illərdir ki, onların səsi eşidilməyib, heç kim onların taleyi barədə danışmayıb. İndi Azərbaycan öz ərazi bütövlüyünü zor gücünə bərpa etdikdən və bu insanlar öz doğma yurdlarına qayıtdıqda Qarabağ ermənilərinin hüquqlarının qorunmasının zəruriliyi barədə "etnik təmizləmələr" barədə səslər eşidilir. Son aylarda Azərbaycan dövləti fəal şəkildə erməni millətindən olan vətəndaşları Azərbaycan vətəndaşlığını qəbul edərək Qarabağa qayıtmağa çağırıb. Bu gün onlar da səsvermə prosesinin iştirakçısına çevrilə bilərdilər. Lakin onların çoxu son onilliklər ərzində aşılanan qorxu üzündən sadəcə olaraq, bu addımı atmaqdan qorxurlar" - politoloq bildirib.

 
Ardını oxu...


Politoloq Oqtay Qasımov Teleqraf.com-a müsahibə verib.

Onunla müsahibəni təqdim edirik.

- ABŞ-nin Xarici Əlaqələr Şurasının (Council on Foreign Relations) iddiasına görə, Ermənistan və Azərbaycan arasında yeni müharibə ehtimalı var və bu, Vaşinqton üçün prioritet deyil. Sizcə, yeni qarşıdurma üçün zəmin varmı və hansı həll edilməmiş məsələlər toqquşmaya yol aça bilər?

- Nə qədər ki, sülh müqaviləsi imzalanmayıb, Ermənistan öhdəliklərini yerinə yetirməkdən boyun qaçırır, yəni Zəngəzur dəhlizinin açılmasından yayınır, mina xəritələrini vermir və sürətlə silahlanır, gərginlik qalacaq. Bu baxımdan, eskalasiya ola bilər. Bəzi Avropa təsisatlarından Azərbaycana təzyiqlər Ermənistan cəmiyyətində belə bir əhval-ruhiyyə yaradıb ki, guya müəyyən bir zəmin yarana, Azərbaycan sanksiyalara məruz qala və Ermənistandan da bundan yararlanaraq revanş götürə bilər.

Bəli, Ermənistanda belə fikirlər var. Dediyim kimi, nə qədər ki, sülh müqaviləsi imalanmayıb və sözügedən öhdəliklər Ermənistan tərəfindən yerinə yetirilməyib, hansısa gərginlik ola bilər. Ən azı nəzəri baxımdan belədir.

- Bəs sülh müqaviləsi hansı aralıqda imzalanacaq? Məsələn, ABŞ-nin “Fitch Group” reytinq şirkətinin fikrincə, bu, ilin ilk yarısında ola bilər.

- Belə bir müddət üçün yüksək ehtimal vermirəm. Ən azı gedişat və prosesin sürəti belə bir ehtimal yaratmır.

Bilirsiniz ki, Ermənistan tərəfi Azərbaycana mina xəritələrini verməli idi. Özlərinin dediklərinə görə, bu, yeni formatda olacaq, amma hələ də baş verməyib. Ermənistan qanunvericiliyi, vaxtilə bu ölkənin parlamentinin qəbul etdiyi bir sıra qərarlar, o cümlədən Konstitusiya və Müstəqillik aktı da sülh müqaviləsinin imzalanmasına əngəl olan ciddi faktorlarlardır. Son dövrlərdə Ermənistanda Konstitusiya dəyişikliyinin müzakirə edilməsi də bu qəbildəndir.

Hansısa müddətdə Azərbaycanla Ermənistan arasında sülh müqaviləsi imzalana bilər. Amma Ermənistan Konstitusiyası və digər qanunvericilik aktları dəyişdirilməsə, bu ölkədə nə vaxtsa hakimiyyətə gələcək hansısa qüvvə bunları əlində “əsas” tutaraq, yenə də Azərbaycana qarşı ərazi iddiaları ilə çıxış edə bilər.

Bu məsələnin həlli də xeyli vaxt aparacaq. Yəni referendumun təyin edilməsi və cəmiyyətin buna hazırlanması uzun zaman aparan məsələlərdir. Qeyd olunan müddətdə bunların tamamlanması problematik görünür.

- “Fitch Group”in başqa bir iddiasına görə, mümkün sülh müqaviləsində Zəngəzur dəhlizinə Azərbaycanın nəzarətini gücləndirəcək müddəaların yer alması ehtimalı yüksəkdir. Bunun haqda fikriniz necədir?

- Azərbaycan mövqeyini açıq şəkildə ortaya qoyub. Zəngəzur dəhlizinin açılması ilə bağlı müddəa 10 noyabr üçtərəfli bəyanatının 9-cu bəndində yer alıb. Həmin bənddə Ermənistanın maneəsiz və təhlükəsiz keçidə təminat verməsi məsələsi nəzərdə tutulur. Eyni zamanda, burada keçidə Rusiya sərhədçilərinin nəzarəti məsələsi yer alır. Əlbəttə, Azərbaycan Ermənistanın son davranışlarını da izləyir.

Azərbaycan prezidenti yanvarda yerli telekanallara müsahibəsində açıq şəkildə dedi ki, Ermənistan bu müddəadan geri çəkilməyə çalışır və öhdəliklərini yerinə yetirmir.

Ermənistan bəyan edir ki, guya dəhlizin təhlükəsizliyini özü təmin edə bilər. Amma Azərbaycan Ermənistanın verdiyi təhlükəsizlik təminatlarını yetərli saymır. Azərbaycan istəyir ki, orada sərbəst və təhlükəsiz hərəkət təmin olunsun. Əlbəttə, bu, müzakirə edilməli mövzudur. Hər halda bu (“Fitch”in proqnozu – red.) iddiadır, Ermənistan buna reaksiyası necə olacağını görəcəyik.

- Ermənistanın hakim “Vətəndaş Müqaviləsi” Partiyasının üzvləri qonşulara ərazi iddialarının məntiqsizliyindən danışmağa başlayıblar. Məsələn, partiyanın deputatı Vaaqn Aleksanyanın sözlərinə görə, üç milyon əhalisi olan Ermənistanın bütün qonşularına ərazi iddiasında olması məntiqli deyil. Hətta Aleksanyan ərazi iddialarını “illər əvvəl ermənilər üçün yazılmış arzu” adlandırıb. Ermənistanın hakim komandasından gələn bu mesajları necə şərh etmək olar?

- Bu onu göstərir ki, Ermənistan cəmiyyəti və siyasi qüvvələri arasında reallığı, rasional düşüncəni mənimsəyən insanlar var və onların sayı getdikcə artır. Əlbəttə, Ermənistanın dörd qonşusuna qarşı ərazi iddiasında olması bu ölkənin özünün mövcudluğunu şübhə altına alır. Nəticədə belə iddiaların Ermənistan üçün ciddi problemlər yaratdığı fikirləri səslədirilməyə başlayıb. Əslində bu, müsbət haldır.

Ermənistan bu zərərli iddia və fikirlərdən nə qədər tez daşınsa, onun üçün daha faydalı olacaq.

Bir düzəliş etmək də yerinə düşər: həmin deputatın söylədiyi kimi, Ermənistan əhalisi 3 yox, 1.5 milyondur. Bunu da Ermənistan rəsmilərinin açıqladıqları rəqəm əsasında deyirəm.
Ardını oxu...
“Sumqayıt”ın israilli futbolçusu Roi Kehatın futbolinfo.az saytına müsahibəsi

– “Sumqayıt” uzun müddətdən sonra Mehdi Hüseynzadə adına stadionda oyuna çıxdı. Yenidən qurulmuş və azarkeşlərlə dolu olan arenada oynamaq necə hiss idi?

– Təəssüratımız möhtəşəmdir. Stadionu dolduran izdiham əla hisslər keçirməyimizə şərait yaratdı. Həqiqətən də, “Neftçi” ilə oyunda arenada əla atmosfer var idi. Ayrı-ayrılıqda hər bir azarkeşimizə təşəkkür edirəm. Çox istərdik ki, onlar hər oyunda stadionu doldursunlar və bizi dəstəkləsinlər.

– Bir neçə gün öncə kubok matçında uduzduğunuz “Neftçi”ni bu dəfə məğlub etməyi (2:1) bacardınız. Qələbəni gətirən amil bu görüşə daha motivasiyalı çıxmağınız oldu?

– Əslində, 10 ildən sonra bu stadionda oyunun keçirilməsi, matça böyük marağın olması üzərimizdə təzyiq yaratmışdı. İçimizdə narahatlıq var idi. Amma bunun öhdəsindən əla gəldik. Hisslərimizi cilovlaya, özümüzü sakitləşdirə bildik. Matça düzgün hazırlaşdıq, nəticədə meydandan 3 xalla ayrılan tərəf biz olduq.

– Növbəti oyun yenə “Neftçi”yə qarşı olacaq. Kubokun cavab matçında qələbə qazanmaq və yarımfinala adlamaq şansınız nə qədərdir?

– Bizi “Neftçi” ilə çətin səfər qarşılaşması gözləyir. İlk oyundan sonra bir top fərqi ilə rəqibdən geri qalırıq. Bir neçə gün ərzində “Neftçi” ilə artıq iki görüş keçirmişik və növbəti dəfə üz-üzə gələcəyik. Məşqlərdə var gücümüzlə hazırlaşmalı, oyuna inamlı çıxmalıyıq.

– Qısa müddətdə eyni rəqiblə 3 oyun keçirmək cansıxıcı deyil?

– Bəzi insanlar bunu darıxdırıcı hesab edə bilərlər. Ancaq mən bunu növbəti çağırış kimi qəbul edirəm. Eyni rəqiblə həftədə 3 dəfə qarşılaşırsınızsa, oyunda mütləq yaradıcı yanaşma tətbiq etməli və qələbə qazanmaq üçün yeni imkanlar tapmalısınız.

– Kubok matçından sonra sizi çempionatda “Zirə” ilə çətin və vacib qarşılaşma gözləyir. Bu görüşdə hansı nəticəyə ümid edirsiniz?

– Mən qarşıma qısamüddətli məqsədlər qoymağı xoşlayıram. İndiki halda ancaq kubok matçı haqda düşünürəm. “Neftçi” ilə cavab qarşılaşmasını keçirdikdən sonra “Zirə” ilə oyun barədə düşünəcəyik.

– “Sumqayıt” turnir cədvəlində artıq ikinci pillədədir. Hazırkı mövqeyinizi mövsümün sonunadək saxlaya biləcəksiniz?

– İkinci yerdə qalmaq bizim üçün asan tapşırıq olmayacaq. Bunun öhdəsindən gəlmək üçün təzyiq altında necə davranmaq lazım olduğunu bilməliyik. Çünki ikinci yerin də öz təzyiqi var. Bu yer uğrunda gərgin mübarizə gedir. Bilirik ki, digər komandalar bizi 2-ci pillədən salmaq üçün əllərindən gələni edəcəklər. Odur ki, arxayınlaşmaq olmaz, məşqlərdə var gücümüzlə çalışmağa davam etməliyik. Qarşıda hələ 15 tur var. İndidən konkret fikir səsləndirmək olmur. Amma əlimizdən gələni edəcəyik ki, mövsümün sonunadək bu pillədən tərpənməyək.

– Azərbaycan çempionatı haqda fikriniz necədir? Misli Premyer Liqası əvvəl oynadığınız liqalardan nə ilə fərqlənir?

– Azərbaycan Premyer Liqası əvvəl oynadığım liqalara çox bənzəyir. Adətən çıxış etdiyim çempionatlarda 2-3 böyük komandalar olub və onlar turnir cədvəlinə rəhbərlik ediblər, digərləri isə bərabərsəviyyəli rəqiblər sayılıblar. Fərq ondadır ki, Azərbaycanla müqayisədə İsrail və Avstriyada böyük stadionlar daha çoxdur və bütün oyunlara çoxlu sayda azarkeş gəlir.
 
Ardını oxu...
Ötən gecə İctimai Televiziyada dünyaca məşhur, 50-dən çox ölkədə yayımlanan beynəlxalq lisenziyalı “Maska” şousunun Azərbaycan versiyasının final buraxılışı tamaşaçılara təqdim olunub.

Finala qalan 4 - "Canavar", "Cırtdan", "Qorilla" və "Alov" maskasının altındakı məşhurların kimliyi tamaşaçıların da səsverməsi ilə müəyyənləşdirilib.

"Alov" maskası altındakı tanınmış müğənni Nadir Rüstəmli, "Qorilla" maskasında Xalq artisti Mir Yusif, "Cırtdan" maskasında müğənni Eldar Qasımov və nəhayət qalib "Canavar" maskasında isə müğənni Dilarə Kazımova olub.

İlk buraxılışı ötən ilin dekabrında yayımlanan "Maska" şouda 12 tanınmış müxtəlif maskalar altında, fərqli ifalarla səhnəyə çıxıb. Bazar günləri tamaşaçıların görüşünə gələn "Maska"da final gününə qədər hər həftə bir məşhurun maskası açılıb.

Müsabiqənin “detektivlər”i Xalq artisti Faiq Ağayev, Əməkdar artist Coşqun Rəhimov, müğənnilər Nigar Camal, Murad Arif və aparıcı Kamilə Babayeva maska altındakı məşhurları ifalarından, dəyişdirdiyi səslərdən, xarici görünüşlərindən, ipuclarından və doğru/yalan faktlardan müəyyənləşdirməyə çalışıblar.

İndiyədək bir çox müsabiqələrin münsifi olan Xalq artisti Faiq Ağayev "Maska" şou barədə fikirlərini "Cebhe.info" ilə bölüşüb.

-Faiq bəy, "Maska" şounun final bölümündən də sonra proqram barədə ümumi təəssüratlarınız maraqlıdır...

- Bu, böyük peşəkarlıqla həyata keçirilən layihədir. İctimai Televiziya gördüyü işlə tam fəxr edə bilər. Çünki bu işin içində olan bir insan kimi görürdüm ki, nə qədər insan çalışır, layihənin qayda-qanunlarına necə riayət olunur, peşəkarlıqla davranılır. Bizim bir buraxılışı çəkmək üçün 6-8 saat vaxtımız gedirdi. Final isə ümumiyyətlə, 13 saat çəkdi. Bütün bu işlərin hədəfi tamaşaçının ləzzəti idi, tamaşaçıya şou zövqü vermək idi.

12 iştirakçının hər biri canla-başla bacarıqlarını göstərirdi, çalışırdı. Bir neçəsinin peşəkar çalışması bizi sözün əsl mənasında təəccübləndirdi. Bu böyüklükdə proyekti "yağ kimi" həyata keçirmək, 10 efirin onunu da rəngarəng, əlvan etmək böyük əzmkarlıq və peşəkarlıq tələb edirdi. Bu işdə inanılmaz xidməti olan Balakişi müəllimə təşəkkür edirəm. Çəkilişə hamıdan tez gəlib, hamıdan gec çıxırdı, inanılmaz xidmətləri oldu.

Bu şou mənim həyatımda çox gözəl təcrübə idi, çox məmnunam ki, gözəl hadisənin iştirakçısı, üzvü oldum.

- "Maska" ötən il Türkiyədə yayımlananda "Görəsən, nə zaman bizdə də bu layihə ekranlarda olacaq?" deyə düşünürdüm. Sizcə, müqayisəsi necə olardı?

-Türkiyədəki "Maska" həm keyfiyyəti, həm ümumi televiziya görüntüsü, həm dedektivlərin işi, həm aparıcı baxımdan Azərbaycan "Maska"sı ilə müqayisə oluna bilməz. Rusiyadakı isə keyfiyyətli təşkil edilmişdi.

-"Canavar" qədər "Cırtdan"ın da qalib olmasını istəyənlər çox idi. Siz necə düşünürsünüz?

-Finalda tamaşaçılar tərəfindən çox ədalətli seçim oldu. 4 maskanın hər biri qalibiyyətə doğru gedirdi. Şəxsən məncə, “Molla Nəsrəddin” və “Güzgü” də finalda olmalı idi. Amma tamaşaçılar belə seçim etdilər. Maskanın çıxarılmasında bizim heç bir iştirakımız yox idi, biz sadəcə xilas edə bilirdik.

- "Canavar"ın çıxışları da hər dəfə daha fərqli olurdu. Çıxışlarından dolayı maska altında bəzən kişi, bəzən qadın məşhur olduğunu düşünürdük...

-Dilarə dişi ilə, dırnağı ilə bu qələbəni tam haqq etdi. "Canavar" hər buraxılışda daha çoxunu göstərirdi, tamaşaçını daha çox heyrətləndirirdi. Hər həftə performansı yüksələn xətlə irəliləyirdi. Qələbəyə layiq çıxış etdi.

-Faiq bəy, bəs sizin favoritləriniz kimlər idi?

-Layihə boyunca 3 maskanın favoritim olduğunu deyirdim-"Molla Nəsrəddin", "Cırtdan", "Canavar".

- Bəs hansı maska sizi təəccübləndirdi?

-Məni heç kəs təəssücəbləndirmədi. Bəziləri var idi ki, onlardan daha rəngarəng çıxışlar gözləyirdim.

-Bəs "Nar"? Çoxları üçün bu maskada Aşıq Samirənin gizlənməsi gözlənilməz idi. Elə şəxsən mənim üçün də...

-2000-ci illərin əvvəllərində Samirə ilə birgə çalışmışam. Onun səsini çox gözəl tanıyıram. Amma Samirə bizi necə çaşdırdısa, biz sona yaxın onun adını çəkməyə başladıq. Bu da çox böyük peşəkar iş idi. Samirəni alqışlayıram.

-Şou sizin üçün daha çox nə ilə yadda qaldı?

- 35 ildir səhnədəyəm, həmkarlarımın arasında müsabiqələrdə ən çox münsif olanlardan biri də mənəm. Heç kəs məndən inciməsin, amma 35 illik səhnə fəaliyyətimdə ilk dəfə idi ki, bir layihədə sonuna qədər ədalət gördüm. Çox ədalətli yarışma idi.

- "Cırtdan" "Gələcəyəm", "Qorilla" "Bərəyə bax", "Xarıbülbül" "Dağlar qızı Reyhan" və digər maskalar bəzi mahnılarımızı fərqli aranjimanla təqdim etdi. Bunu hər zaman edərək retro mahnılarımıza yeni nəfəs vermək olar. Necə düşünürsünüz?

- Bəli. Razıyam. Həqiqətən aranjiman cəhətdən də komanda böyük iş gördü. Musiqi heyəti bizim iştirakçıların mahnı seçimində əsal rolu oynayırdı. Layihənin musiqi rəhbəri Keytarman çox gözəl iş gördü, bizim də xoşumuza gəldi, tamaşaçıların da xoşuna gəldi.

- İpucları təqdim olunan zaman siz detektivlərin bir-birilə söhbəti, tapmağa çalışmağınız, bəzən zarafatyana atışmalarınız da şouya maraq qatırdı...

- Bu layihənin uğurunun böyük bir hissəsi həm də xəfiyyələrin seçimi idi. Balaş müəllim çox gözəl seçimlər etmişdi. 5 müxtəlif fikirli detektiv bir-birini tamamlayırdı. Mənim üçün Kamilə Babayeva, Murad Arif, Nigar Camal, Coşqun Rəhimovla çalışmaq böyük zövq idi.

Ümumilikdə, bu layihədən böyük zövq aldım. Teleməkanda bu cür layihələrin təşkili hər birimizi sevindirir, zövq verir.
 

Ardını oxu...
Politoloq Oqtay Qasımov Teleqraf.com-a müsahibə verib.

Onunla müsahibəni təqdim edirik.

- ABŞ-nin Xarici Əlaqələr Şurasının (Council on Foreign Relations) iddiasına görə, Ermənistan və Azərbaycan arasında yeni müharibə ehtimalı var və bu, Vaşinqton üçün prioritet deyil. Sizcə, yeni qarşıdurma üçün zəmin varmı və hansı həll edilməmiş məsələlər toqquşmaya yol aça bilər?

- Nə qədər ki, sülh müqaviləsi imzalanmayıb, Ermənistan öhdəliklərini yerinə yetirməkdən boyun qaçırır, yəni Zəngəzur dəhlizinin açılmasından yayınır, mina xəritələrini vermir və sürətlə silahlanır, gərginlik qalacaq. Bu baxımdan, eskalasiya ola bilər. Bəzi Avropa təsisatlarından Azərbaycana təzyiqlər Ermənistan cəmiyyətində belə bir əhval-ruhiyyə yaradıb ki, guya müəyyən bir zəmin yarana, Azərbaycan sanksiyalara məruz qala və Ermənistandan da bundan yararlanaraq revanş götürə bilər.

Bəli, Ermənistanda belə fikirlər var. Dediyim kimi, nə qədər ki, sülh müqaviləsi imalanmayıb və sözügedən öhdəliklər Ermənistan tərəfindən yerinə yetirilməyib, hansısa gərginlik ola bilər. Ən azı nəzəri baxımdan belədir.

- Bəs sülh müqaviləsi hansı aralıqda imzalanacaq? Məsələn, ABŞ-nin “Fitch Group” reytinq şirkətinin fikrincə, bu, ilin ilk yarısında ola bilər.

- Belə bir müddət üçün yüksək ehtimal vermirəm. Ən azı gedişat və prosesin sürəti belə bir ehtimal yaratmır.

Bilirsiniz ki, Ermənistan tərəfi Azərbaycana mina xəritələrini verməli idi. Özlərinin dediklərinə görə, bu, yeni formatda olacaq, amma hələ də baş verməyib. Ermənistan qanunvericiliyi, vaxtilə bu ölkənin parlamentinin qəbul etdiyi bir sıra qərarlar, o cümlədən Konstitusiya və Müstəqillik aktı da sülh müqaviləsinin imzalanmasına əngəl olan ciddi faktorlarlardır. Son dövrlərdə Ermənistanda Konstitusiya dəyişikliyinin müzakirə edilməsi də bu qəbildəndir.

Hansısa müddətdə Azərbaycanla Ermənistan arasında sülh müqaviləsi imzalana bilər. Amma Ermənistan Konstitusiyası və digər qanunvericilik aktları dəyişdirilməsə, bu ölkədə nə vaxtsa hakimiyyətə gələcək hansısa qüvvə bunları əlində “əsas” tutaraq, yenə də Azərbaycana qarşı ərazi iddiaları ilə çıxış edə bilər.

Bu məsələnin həlli də xeyli vaxt aparacaq. Yəni referendumun təyin edilməsi və cəmiyyətin buna hazırlanması uzun zaman aparan məsələlərdir. Qeyd olunan müddətdə bunların tamamlanması problematik görünür.

- “Fitch Group”in başqa bir iddiasına görə, mümkün sülh müqaviləsində Zəngəzur dəhlizinə Azərbaycanın nəzarətini gücləndirəcək müddəaların yer alması ehtimalı yüksəkdir. Bunun haqda fikriniz necədir?

- Azərbaycan mövqeyini açıq şəkildə ortaya qoyub. Zəngəzur dəhlizinin açılması ilə bağlı müddəa 10 noyabr üçtərəfli bəyanatının 9-cu bəndində yer alıb. Həmin bənddə Ermənistanın maneəsiz və təhlükəsiz keçidə təminat verməsi məsələsi nəzərdə tutulur. Eyni zamanda, burada keçidə Rusiya sərhədçilərinin nəzarəti məsələsi yer alır. Əlbəttə, Azərbaycan Ermənistanın son davranışlarını da izləyir.

Azərbaycan prezidenti yanvarda yerli telekanallara müsahibəsində açıq şəkildə dedi ki, Ermənistan bu müddəadan geri çəkilməyə çalışır və öhdəliklərini yerinə yetirmir.

Ermənistan bəyan edir ki, guya dəhlizin təhlükəsizliyini özü təmin edə bilər. Amma Azərbaycan Ermənistanın verdiyi təhlükəsizlik təminatlarını yetərli saymır. Azərbaycan istəyir ki, orada sərbəst və təhlükəsiz hərəkət təmin olunsun. Əlbəttə, bu, müzakirə edilməli mövzudur. Hər halda bu (“Fitch”in proqnozu – red.) iddiadır, Ermənistan buna reaksiyası necə olacağını görəcəyik.

- Ermənistanın hakim “Vətəndaş Müqaviləsi” Partiyasının üzvləri qonşulara ərazi iddialarının məntiqsizliyindən danışmağa başlayıblar. Məsələn, partiyanın deputatı Vaaqn Aleksanyanın sözlərinə görə, üç milyon əhalisi olan Ermənistanın bütün qonşularına ərazi iddiasında olması məntiqli deyil. Hətta Aleksanyan ərazi iddialarını “illər əvvəl ermənilər üçün yazılmış arzu” adlandırıb. Ermənistanın hakim komandasından gələn bu mesajları necə şərh etmək olar?

- Bu onu göstərir ki, Ermənistan cəmiyyəti və siyasi qüvvələri arasında reallığı, rasional düşüncəni mənimsəyən insanlar var və onların sayı getdikcə artır. Əlbəttə, Ermənistanın dörd qonşusuna qarşı ərazi iddiasında olması bu ölkənin özünün mövcudluğunu şübhə altına alır. Nəticədə belə iddiaların Ermənistan üçün ciddi problemlər yaratdığı fikirləri səslədirilməyə başlayıb. Əslində bu, müsbət haldır.

Ermənistan bu zərərli iddia və fikirlərdən nə qədər tez daşınsa, onun üçün daha faydalı olacaq.

Bir düzəliş etmək də yerinə düşər: həmin deputatın söylədiyi kimi, Ermənistan əhalisi 3 yox, 1.5 milyondur. Bunu da Ermənistan rəsmilərinin açıqladıqları rəqəm əsasında deyirəm.

Dünyapress TV

Xəbər lenti