''Her giden, benden bir parça koparıp gitti Tamer beycim. İşte geriye kalan da karşınızda duruyor'' dedi.
Hiç haz etmediğim fakat bir arkadaşın ''Gel yahu, sana da malzeme çıkar'' zoruyla girdiğim Beyoğlu batakhanelerinden birindeydim.
Yanıp sönen renkli ışıkların altında, berbat sesli bir kadın sallana sallana bir şeyler söylüyordu. ''Bir şeyler'' diyorum çünkü ne dediğini anlamak mümkün değildi. Ve zaten dinleyeni de yoktu.
Yarı karanlık masalar tıka basa doluydu ve her masada farklı bir gürültü vardı.
Sonra o gürültüler bir yerde birleşip kulaklarımın ırzına geçiyordu. Yanımdaki arkadaş iyice kafayı bulmuş ve masalara paylaşılan kadınlardan en sonuncusunu ve en yaşlısını bizim masaya davet etmişti.
Mavisiyaha boyanmış saçları,derin yüz çizgileri ve kıpkırmızı rujuyla karşımızda oturan kadın sürekli anlatıyordu.
Ben ne anlattığından çok ellerine bakıyordum. Çünkü elleri çorak bir arazi gibiydi. Kupkuru ve morarmış damarların kıyısında, delik deşik bir ten vardı.
Derin bir iç çektikten sonra, ''artist şampanyası'' dolu kadehini kaldırdı, bize baktı.
Biz de kadehlerimizi kaldırdık.
İşte o anda kadınla göz göze geldim. Masmavi gözlerinde gördüğüm gemiyi yıllar sonra bile unutamadım.
Şimdi siz bunu bir şair abartması olarak okuyacaksınız fakat inanın öyle değil. Gerçekten o anda sanki koskaca bir gemi o bambaşka mavi gözlerin sularına gömüldü.
Ayakta uyuklayan garsonlar can sıkınıtsıyla, saatlerinin dolmasını ve patronlarından evlerine gitme iznini bekliyorlardı. Masamızda suskunluk vardı. Yanımdaki arkadaş sızdı sızacak haldeydi ama yine de her kalkmaya niyetlendiğimde, beni "biraz daha yahu" diyerek yerime oturtuyordu.
Sanırım laf olsun diye, kadına doğru eğilip ''Neden buradasınız?'' diye aptalca bir soru sordum. kadın önce bir kahkaha patlattı ardından da '' Ah Tamer beycim, siz neden buradaysanız ben de ondan buradyım...'' dedi.
Bu hiç beklemediğim cevap karşısında önce bir yutkumdum sonra da kekeleyerek ''Şey...Ne alaka canım, ben yalnızlıktan buradayım'' diye saçmalamaya devam ettim. Paketindeki son sigarasını çıkardı ve etrafı kontol ettikten sonra bu kez o bana doğru eğildi
"Yalnızsanız tadını çıkarın efendım. Benim başıma ne geldiyse kalabalıktan geldi. Siz bilmezsiniz, orospuluk kalabalık bir meslektir.'' dedi.
Bu sırada arka masalardan birinde kavga çıktı. Anladığım kadarıyla, hesaba itiraz eden bir herif garsonlardan dayak yiyordu. Ben onlara bakarken, kadın işaret parmağıyla çeneme dokunup, kafamı ona doğru çevirdi. ''Siz şairsiniz değil mi?'' diye sordu.
Şaşırmıştım ''Evet ama o kadar belli oluyor mu şair olduğum'' diye işi komikliğe vurdum. ''Aaa, Tamer beycim, ben şairi oturuşundan, kalkışından, konuşmasından tanırım'' dedi.
Bu çilekeş kadın tarzı, oturuşu, kadehi tutuşu, bakışı ve kurduğu cümlelerle iyiden iyiye onunla ilgili meraklanmama sebep olmuştu ama ben o kadar yorgundum ki, yine de sigara dumanı ve alkol kokusundan kurtulup, otelime gitmek istiyordum. Kadın sıkıldığımı anlamış olacak ki
''Biliyor musunuz, annem babam izin verseydi devrimci olacaktım ben'' dedi.
Kadehi elimden düşürdüm. Rakı üstüme başıma döküldü.
Ne, ne demişti kadın. "Devrimci" mi? Ben daha onun ne dediğini anlamaya çalışırken, o devam etti. ''Ben Almanya'da büyüdüm. Orada saygıdeğer, çok sevdiğimiz, devrimci abilerimiz ablalarımız vardı. Her fırsatta, oturduğumuz mahalleye gelip bizimle konuşurlardı. Dertlerimizi dinlerlerdi. Tertemiz çocuklardı."
İyice bana doğru sokuldu. "Yalan yok, ben de onlardan, onların anlattıklarından, güzel gelecek hayallerinden, barıştan, insanlıktan, sevgiden çok etkilenmiştim.
Sonracıma, giyimleri, kuşamları, davranışları...
Ahhh...Bir süre sonra, onların derneklerine gitmeye başladım. Bana kitaplar verdiler. Benimle gezdiler, hiç bilmediğim şeyler anlattılar. Biliyor musunuz Tamer beycimi beni ilk defa insan yerıne koyan onlardı.
Fakat gelin görün ki, bu buluşmaları duyan annem ve babam bana çok kızdılar, onlarla konuşmamı yasakladılar. 'Onlar seni kandırıp dağlara göndermek istiyorlar' diyerek, beni eve kapattılar. Çok üzüldüm çokkk...
Derken efendim, biz bir süre sonra oradan taşındık ve ben bir daha onların izlerini bulamadım. Bu arada alman diskolarına gitmeye ve saçma sapan insanlarla arkadaşlık kurmaya başladım. Bir bardak bira ve bir fırt sigara derken, hoop bir baktım ki, viski ve uyuşturucya kadar gelmişim." Başını öne eğdi, sesi titreyerek "Ve bir gece geç vakit diskodan eve dönerken, beni yolda becerdiler. Sabaha karşı polis beni bir çöp kutusunun yanında buldu.
Ailem başıma geleni öğrendiğinde, beni yaka paça, İstanbul'a, amcamın yanına gönderdi. Olmadı. Burada da yapamadım. Dik durmayı beceremedim dik durmayı. Bir kere tren kaçtı mı, sonrakilere de yetişemiyor insan."
Kadehindeki son yudumu da içti.
Bir süre birbirimize baktık. '
'Maksim Gorki...Ana...'' dedi.
Haydaaa! Gecenin bilmem kaçında, boktan bir pavyon masasında, karşımda oturan kadın bana Maksim Gorki, Ana diyordu. Kekeleyerek "Şey...Özür dile..rim..Anlayamadım." dedim.
''Ahh be Tamer beycim...Maksim Gorki'nin diyorum Ana kitabı....Bilirsiniz...İşte o kitap ilk kitaptır. Siz bakmayın benim bu orospu hallerime. Ben Ana'yı okumuş kadınım. Bedenimi kurtaramadım belki ama ruhum hala tertemiz.''
Kafam iyice karışmıştı.
Gorki...Ana...Devrimci...Almanya...Orospu...Kadeh...Disko...Tecavüz...Ruh...Beden...
"Ana benim de ilk okuduğum kitaptır." dedim. Gülümsedi.
Müşteriler birer ikişer gitmiş, geriye sadece biz kalmıştık.
Muzipçe kulağıma "Hadi siz de gitmeden, beraber 1 Mayıs Marşını söyleyelim mi Tamer beycim " diye sordu.
Gülümsedim. "Elbette" dedim. Biz onunla, omuz omuza ''1 mayıs işçi marşını'' fısıldarken, sahnedeki kadın bağıra çağıra
"muratgilin damından atlayamadım''ı hönkürüyordu.
Hesabı ödedikten sonra kalkıp kapıya yöneldik. Elini sıktım. ''Sizin o tertemiz kalan ruhunuzu çok sevdim" dedim. Yanakları kızardı. On altı yaşındaki bir kız mahçubiyetiyle "O da sizi çok sevdi efendim...'' dedi.
Dedem ''Kimin yüreğinde ne yatar bilinmez'' derdi hep. Düşe kalka otele dığru yürürken, dedemin bu sözü geldi aklıma. Gerçekten dede, kimse bilemez...
Tamer Dursun
TEREF

Son illər sosial şəbəkələrdə Azərbaycanda işsiz və pula ehtiyyacı olan qadınlar üçün yeni iş imkanı adı altında müxtəlif təkliflər irəli sürülür. Bunların başında folekul donor olmaq təklifi durur ki, bu da insan al-verinin bir digər növüdür. Xüsusən "İnstagram" sosial şəbəkəsində folekul satışının həyata keçirildiyi yüzlərlə səhifələr var. Bu səhifələr açıq səviyyədə qadınların işsiz və pula ehtiyacı olmasından istifadə edərək onlara təkliflər irəli sürür.

Bu tələyə düşən qadınlardan biri Sonxeber.az-a müraciət edib.

25 yaşlı Aynur Səlimova ( ad şərti) Aytən Sonsuzluq Mərkəzinə yumurta hüceyrələrini satdıqdan sonra səhhətində problemlərin olduğunu bildirib:

"Folekul donoru ilə bağlı elanı sosial şəbəkədə gördüm. Toma adlı qadın "İstagram"da folekul donoru ilə bağlı paylaşımlar edirdi. Maraqlı gəldiyi üçün onunla əlaqə saxladım. 400-700 manat aralığında mənə pul təklif olundu. Toma adlı qadın mənə prosesin çox sadə olduğu deyilirdi. Mənə Aytən Sonsuzluq Mərkəzinə yaxınlaşmağım deyildi. Müayinədən sonra donor kimi uyğun bildilər. 11 gün ərzində mənə hormonal iynələr vuruldu. 27 mayda əməliyyat olundum. Məndən 28-29 yumurta hüceyrələri götürüldü. Əməliyyatın yaxşı keçdiyini söylədilər. Mənə ilkin olaraq 400 azn pul verdilər.

Mənə deyilmişdi ki, əməliyyat çox sadədir. Ağrısız-qansız 5 dəqiqəlik maye toplanması olacaq. Əməliyyatın səhərisi günü vəziyyətim pisləşdi. Mayın 30-da isə isə vəziyyətim daha da ağırlaşdığı üçün təcili tibbi yardım çağırıldı. Təcili tibbi yardımla Caspian hospitala aparıldım. Bu zaman Toma xanım mənə kiçik miqdarda pul göndərdi ki, burada müalicə ala bilim. İyunun 2-də yenidən xəstəxanaya aparıldım. Qarnımda 2 litr maye olduğu deyildi. Mayənin çəkilməsi üçün iyunun 3-də yenidən əməliyyat oldum. Bu əməliyyatdan sonra vəziyyətin düzəlməyə başladı.

Əməliyatdan sonra vəziyyətimin ağırlaşacağını gözləmirdim. Verdiyi ödənişin hamısını müalicəyə xərclədim. Mənim vəziyətimin belə pisləşməsinin səbəbi nə idi anlamadım, Verdiyi ödənişdən mənə heç bir qazanc qalmadı. İndi hələ də tam sağalmamışam, qarnımda və ayaqlarımda şiş var. Rahat hərəkət edə bilmirəm".

Məsələ ilə bağlı qarşı tərəfin mövqeyini dərc etməyə hazırıq.

İnanılmaz bir hayat öyküsü, komple bir sporcu, bir doktor, bir kahraman, bir mücahit, sancaktar, lider.
AYTEN BERKALP
(Arap Ayten)
Tarihin derinliklerinde kaybolmuş o kadar çok insanımız var ki...
Onları biz hatırlamayız belki ama tarih asla ıskalamaz, yazar onları.
Burada Arap Ayten’i yazarken bile hangi sıfatla yazacağımı bilemiyorum.
Bir ömre bu kadar başarıyı sığdıran, bu lider ruhlu Türk kadını 1933 Kıbrıs doğumlu...
1949 yılında Çamlıca kız lisesine girer.
Bu okulun voleybol, basketbol ve atletizm takımlarında yer alır. 1954 yılında Fenerbahçe Spor Kulübü ile Çamlıca Kız Lisesi arasında kurulan işbirliği ile takım arkadaşlarıyla birlikte sarı-lacivertli kulübe geçer ve burada kadın voleybol, basketbol ve atletizm takımlarının kurulmasına önayak olur.
Fenerbahçe’nin hem voleybol, hem basketbol takımlarında oynar ve şampiyonluklar elde eder.
Atletizm takımında yer alır. Atatürk kupasında 1. Olur.
Bunlarla da yetinmez kürekte 1.likler kazanır.
Girişimciliği ve liderliği yanında inanılmaz, pek rastlanması mümkün olmayan komple bir sporcudur.
Liseden sonra Tıp Fakültesine girer, doktor olur.
Kıbrısa gider.
Kıbrıs Türk Hekimler Birliğinin ilk kadın doktoru olur.
1963 yılında olaylar başlayınca tüm personelle birlikte esir düşer ve sonra serbest bırakılır.
1963-1974 yılları arasında Ada Türklerine yönelik şiddet olaylarında yaralanan Türklere yardım etmek amacıyla hizmet veren "gezici ekip"te görev alır. 1971 yılında yurda döner...
İstihbarat eğitimi alarak yemin eder ve Mücahit görevine başlar.
1974 olaylarında Sancaktarlık yetkilerini devralarak, Güney’de rehin kalmış Türkler'in sözcülüğünü üstlenir ve sağ salim Kuzey’e geçmelerinin sağlanmasına yardımcı olur.
1975’te Gazimağusa Türk Hastanesi Başhekimi, o yılın sonunda Sağlık Bakanlığı Müdür Muavini, 1978’de Sağlık Bakanlığı Müsteşar Vekili ve 1982’de Sağlık Bakanlığı Müsteşarı olur...
Sağlık Bakanlığı Müsteşarlığı görevini 1990'lı yılların ortalarına kadar sürdürür . Emeklilik döneminde ise, Kamu Hizmetleri Komisyonu Üyeliği yapar. .
2016 yılında gazeteci-yazar Ahmet Tolgay tarafından Doktor Ayten’in Romanı yayınlanır. .
Bu büyük sporcuyu, büyük kahraman ve büyük Türk kadınını neden yazdım?
Bana daima Ayten Berkalp’ı hatırlatan Kıbrıs’ta yaşayan ve yine bir Kıbrıs 1974 gazisi ve kahramanı olan mahalle ve çocukluk arkadaşım, Kıbrısı’ın tanınmış gazetecisi Mesut Günsev’den dün gece bir mesaj aldım.
Ayten abla dediği Ayten Berkalp’a olan tüm hayranlığı ile onun İstanbul’da tedaviye alındığını bildirmiş ve devam etmiş;
‘’-1958 EOKA " faaliyeti ve Türklere saldırılar başlayınca Ayten abla Türk mukavemet teşkilatının Limasol bölümünde gizli faaliyetlerde yer aldı daha sonra sancaktar oldu yani tabur komutanı ..(bayraktarlık alay sancaktarlık tabur..mücahitve tmt cilerin komutanlığını yapan tek kadın mücahidedir.. ‘’ yazdıktan sonra bir vefa olayından bahsetmiş;
‘’-Yıllar önce Fenerbahçe’nin efsanelerinden, aynı zamanda Kadıköy’deki mahallemizin büyüklerinden Halit Deringör ağabeyimizin girişm ve desteğiyle İstanbul’da Amerikan hastanesinde kalp ameliyatı olmuştu,
Dün gene İstanbul Amerikan hastahaenesine yattı Yarın konntrolleri olacak asil insan Ali Koç’ un ve FENERBAHÇE camiasının desteği ve direktifi ile hiç bir masraf alınmayacak
..Sağ olsun, var olsun ...
bunu duyurabilirsen Fenerbahçe ruhunun ezana kadar değil mezara kadar hatta ötesinde bile olduğunu anlasın gençler..
selam olsun...’’
İşte böyle...
Kurtuluş savaşında olduğu gibi nice kahramanlıkları olan, ilerki nesiller tarafından hatırlanmayan ama tarihimizin unutmadığı nice kadın kahramanlarından biridir Ayten Berkalp. Türk kadın sporlarının da öncülerindendir.
Sporcu olmuş, voleybolcu olmuş, basketçi olmuş, atlet olmuş, kürekçi olmuş doktor olmuş, Sancaktar olmuş düşmana karşı tabur komutanı olmuş bir kahraman daha başka ne olabilirdi ki?
Bu büyük sporcuya, cesur yüreğe, eli öpülesi Türk kadınına şifalar dilerken, kendisine sahip çıkan büyük Fenerbahçe’li başkan Ali Koç’un vefasına ve benim bu yazıyı yazmama vesile olan Kıbrısın sevilen insanı gazeteci, yazar, Gazi Mesut Günsev’e teşekkür ediyorum...
Mahir Özmeral
TEREF

Ədliyyə nazirinin müvafiq əmri ilə nazirliyin Mətbuat xidmətinin rəisi vəzifəsinin müvəqqəti icrası Ləman Hüseynzadəyə həvalə edilib.

Bu barədə Nazirlikdən bildirilib.

Qeyd edək ki, Ləman Hüseynzadə 1991-ci ildə anadan olub. O, 2012-ci ildə bakalavr dərəcəsi üzrə Bakı Dövlət Universitetinin beynəlxalq münasibətlər ixtisasını, 2014-cü ildə isə magistr dərəcəsi üzrə Azərbaycan Dövlət İqtisad Universitetinin beynəlxalq münasibətlər və diplomatiya ixtisasını bitirib.

Ləman Hüseynzadə 2014-2023-cü illərdə Rəqəmsal İnkişaf və Nəqliyyat Nazirliyi yanında Elektron Təhlükəsizlik Xidmətinin Əməkdaşlıq və kommunikasiya sektorunda müxtəlif vəzifələrdə, 2023-2024-cü isə illərdə həmin sektorun rəhbəri vəzifəsində çalışıb.

O, 2024-cü ilin aprel ayında Ədliyyə Nazirliyinə qulluğu qəbul edilib.

İyunun 5-də saat 23 radələrində Ağcabədi rayonu Hindarx qəsəbəsində evlərin birində 1993-cü il təvəllüdlü Məmmədova Səbinə Əli qızının küt alətlə qətlə yetirilməsi barədə polisə məlumat daxil olub.

DİN-in Mətbuat Xidmətinin regional qrupundan bildirilib ki, cinayət əməlini törətməkdə şübhəli bilinən qadının qardaşı 1991-ci il təvəllüdlü Kərimov Sadiq Əli oğlu polis əməkdaşları tərəfindən saxlanılıb.

Araşdırma aparılır.

İlk günlərdən “Xəzər” telekanalının rəhbəri Murad Dadaşov başda olmaqla çalışdığım telekanalın hər bir əməkdaşı mənim yanımdadır. Onlar bir gün də olsa məni tək buraxmayıblar.

Bu sözləri Globalinfo.az-a Xəzər TV-nin aparıcısı Aytən Səfərova efirə buraxılmaması iddiaları haqda danışarkən deyib.

O, xəbərləri təkzib edib:

“Sadəcə, səhhətimlə bağlı özüm, ailəm və həkimlər işə çıxmağımı məqbul saymırdılar. Ona görə də “Xəzər” telekanalında efirə buraxılmamağım haqqında yayılan məlumatlar böyük bir dezinformasiyadır. Özüm də o xəbəri oxuyan zaman şoka düşdüm. Lakin belə şayiələrə fikir vermək lazım deyil. Hətta bir ara məlumat yaymışdılar, guya rəhmətə getmişəm”.

A.Səfərova efirə nə zaman qayıdacağını açıqlamayıb:

“Düzü, bu haqda danışmaq istəmirəm, hələ tezdir. Hazırda əsas məsələ mənim psixoloji və ümumi səhhətimin tam yerinə düşməsidir. Amma Xəzər TV mənim üçün, mən də onlar üçün dəyərliyəm”.

Bu gün Bakıda həyatını sonladıran qızla bağlı bəzi faktlar məlum olub.

TEREF lent.az-a istinadən bildirir ki, 21 yaşlı Zərifə Məmmədzadə hadisə baş verən binada yaşamayıb.

Əslən Ağsu rayonundan olan Zərifə həmin binada yaşayan rəfiqənin evinə qonaq gəlibmiş.

Bina sakinləri Zərifənin Bakı şəhərində işlədiyini və onu sərbəst həyat tərzi sürdüyünü bildiriblər.

Həmin fotonu təqdim edirik: