Müğənni Elza Seyidcahan və Ülviyyə Namazova arasında qalmaqal yaşanıb.

Lent.az-ın xəbərinə görə, qatıldıqları teleproqramda onlar arasında gərginlik yaşanıb.

Proqramda yer alan Ülviyyə Namazova Seyidcahanın şeirlərini ələ salmağa başlayıb. O, "Tikim sizin ağzınızı" şerinə lağ edib.

Elza Seyidcahan buna cavab olaraq "Sən ora hələ çatmamısan, çatarsan, bəyənərsən. Sən "t"nı başqa cür görürsən, mən nə edim? Bədənin başdan ayağa tikilib" deyib.

Elza Seyidcahanın həddən artıq dəyişməsi diqqət çəkib.

Azərbaycan Dövlət Filarmoniyasının direktoru, Xalq artisti Murad Adıgözəlzadə və Avroviziya üçüncümüz Aysel Teymurzadə (Adıgözəlzadə) boşanma xəbərlərini yalanlasa da, məsələnin doğru olduğu üzə çıxıb.

Teleqraf.com "Olay"a istinadən xəbər verir ki, iddia olunduğu kimi ayrılmaq istəyən Aysel yox, Murad Adıgözəlzadədir.

Onun da bunun üçün səbəbi var. İddia olunur ki, Adıgözəlzadənin bu günlərdə başı işdə eşq macərasına qarışıb. O, filarmoniyada fəaliyyət göstərən skripkaçı N.A adlı xanımla sevgi münasibəti yaşayır. Hətta Murad onunla evlənmək niyyətindədir. Bu səbəblə də Teymurzadə ilə olan izdivacını pozmaq qərarına gəlib.

Aysel isə uğruna karyerasından xətt çəkdiyi həyat yoldaşının xəyanətindən xəbərdar olsa da, ondan boşanmaq istəmir.

Sənətçinin ayrıldığını göstərmək istəməməsi də bu səbəbdəndir.

Qeyd edək ki, cütlüyün 3 övladı var.

Müəllif: Teleqraf.com

Bir neçə gün öncə komaya düşən tanınmış meyxanaçı Elnur Valeh vəfat edib.

Oxu.Az xəbər verir ki, bu barədə onun yaxınları sosial şəbəkələrdə məlumat yayıblar.

Qeyd edək ki, meyxanaçı 16 ildir şəkərli diabet, xroniki böyrək çatışmazlığından əziyyət çəkir, dializ müalicəsi alırdı.

Onun bir neçə gün öncə toydan çıxarkən halı pisləşib və komaya düşüb.

“Bu dəqiqə qayınana ilə yaşamaq bəla olub”.

Bu sözləri Əməkdar artist Zakir Əliyev deyib.

Sənətçi yeni ailə quran xanımların qayınanaları ilə yaşamaq istəməməklərinə etiraz edib:

“Qızlar deyirlər ki, atası-anası varsa, biz ayrı yaşamalıyıq. Ay qardaş, qadanı alım, qurbanın olum, valideyn bu övladı saxlayıb böyüdür ki, gəlini ona bir çay gətirsin, onlara baxıb fərəhlənsin, nazlarını çəksin. Nəvənin böyüməyini görən baba və nənələr var… Uşaqlar ocağında böyüyürlər, amma mühit onları çox fərqli böyüdür. Çox təəəssüflər olsun. Adama çox pis təsir edir. Və ən pisi də buna müasirlik kimi baxırlar”.

Məşhur meyxanaçı Elnur Valeh komaya düşüb.

Oxu.Az xəbər verir ki, bu barədə sosial şəbəkədə məlumat yayılıb.

Meyxanaçı Lənkəran şəhərində el məclislərinin birindən çıxarkən halı pisləşib.

Onun hazırda Lənkaranda olduğu bildirilir.

Bir neçə ildir ki, balacadan böyüyə qədər qızların el arasında oğlan rəqsləri adlandırılan ritmik rəqslər etməsi müzakirə mövzusuna çevrilib. Bir sıra şəxslər belə rəqslərin oğlanlara məxsus olduğunu və qızlara yaraşmadığını ifadə edir. Sadəcə ifadə etməklə qalmayıb bu nüansı tənqid edənlər həmin qızların valideynlərini də qınaq obyektinə çevirirlər.

Bəs belə rəqslərin qızlar tərəfindən ifa edilməsi niyə cəmiyyətdə səs-küylə qarşılanır? Bununla bağlı Əməkdar artist Ağalar Bayramov “Yeni Sabah”a açıqlama verib. Bildirib ki, ritmlə rəqs edən qızların ifasına heç də pis yanaşmır:

“Qızların oğlanlar kimi ritm rəqs etməsinə pis baxmıram. Cəngavərlik, qəhrəmanlıq bizim qızlara əvvəldən yaraşırdı. Əvvəldən bu ad onların boyunlarına biçilib. Rəhmətlik Şahmar Əkbərzadənin bir şeiri vardı. Deyirdi ki, qadın var ki, başındakı çələngdən min kişiyə papaq olar, sən demə. Həmçinin, “Qaçaq Nəbi”filmində də Nəbinin yanında Həcər atın belində durub. Nə olar ki, bu da rəqsdir. Əslində, ritmik rəqslər də bir qəhrəmanlıq simvoludur. Bu səbəbdən mən onların heç birinə pis baxmıram.Yaxşı edib, o cür rəqs edirlər. Burada nə kimi qəbahət var? Şıdırğı rəqsin özü də bir comərdlik nümunəsidir. Məsələn, 3 qardaşı şəhid olan, I Qarabağ müharibəsi dövründə neçə-neçə Azərbaycan əsgərini, Xocalıda yaralanan sakinləri ölümdən xilas Məleykə Əhmədova, Kəlbəcərdə namusunu qorumaq üçün özünü qayadan atan xanımlarımız var. Onlardan bəhs etmək lazımdır”.

Əməkdar artist tənqid edilməli olan digər məsələlərdən də söz açıb:

“Pis baxdığım mövzular şalvarı qısa, saqqalı uzun olan, İran təranələri üstündə özlərini göstərib rəqs edən kişilərdir. Cavan oğlan tanıyıram, dövlət işində çalışır. Bir ay məzuniyyətə çıxan kimi üzünü saqqal basır. Saqqalılar artıq Bakını zəbt edib. Bölgələrdən bu barədə o qədər də məlumatım yoxdur. Bilmirəm deyim, yoxsa yox. Desəm öldərərlər, deməsəm ölləm... Ekranlarda o qədər üzdəniraqlar görünür ki, mən artıq söz tapa bilmirəm. Məhz həmin mövzuları danışıb-yazmaq, müzakirə etməliyik. Belə məsələləri tənqid etmək lazımdır”.

Kulis.az Eminquey Akifin "Meyxana, mağara və sözlər" adlı yeni yazısını təqdim edir.

Baxırsan ki, hansısa meyxana deyişməsini yerləşdiriblər yutuba.

“30 hecalig qafiye gorun sayirler ne oyun çağartır”.

Açıb baxırsan ki, on beş hecalıq qafiyədir, iki dəfə təkrarlayırlar, olur otuz.

Adam dinlədikcə yorulur.

Ona görə yox ki, ağırçəkili fikir-zad deyirlər, ona görə ki, dediklərinin məğzi təkrardır. Ümumiyyətlə, hansı meyxanaçıdan “dərin meyxana” tələb edirsən, başlayır ya dindən danışmağa, ya da “vorovskoy aləm”dən. Ya Əli, ya Hüseyn, Yusif, Züleyxa, Lotu Cavanşir, Rövşən və s. Bəlli həqiqətlər üzərindən söz oyunları etmək və alqış qazanmaq. Yəni, həqiqətən, mağarda oturan 300 adam hansısa bir meyxanaçının iddia etdiyi kimi “ağır misralar”ını anındaca başa düşür?

Əgər, doğrudan da, birnəfəsə deyilən 30 hecalıq meyxananı elə oradaca başa düşən, həzm edən 300 adam varsa, o zaman bu 300 adamla dünyanı fəth etmək olar. Amma əminəm ki, orada əl çalan, özündən gedən, tullanıb-düşən adamların cəmi-cümü on beşi meyxanaçıların dediklərini başa düşür. Qalanları, sadəcə, son misranı gözləyirlər. Son misrada soxulan söz nədirsə, əl çalanların da hay-küyü o söz qədərdir. Yox, əgər başa düşürlərsə, o zaman bu meyxanaçılar özlərinə dərin-zad deməsinlər. Bu, eləcə söz illuziyasıdır. Anında ağuşuna alır, saniyəlik. Bir misradan o biri misraya qədər. Qəfil tut əl çalanın birinin yaxasından, soruş ki, meyxanaçı nə deyirdi, gözlərini döyəcək.

Hələ o gün bu meyxanaçılar haqqında bir fikrə rast gəldim. Qardaşın biri yazmışdı ki, bu şairlərin Azərbaycanda qədri bilinmir. Onlar Avropada-zadda doğulsaydılar, bu işi orada görsəydilər, avropalılar onları əlləri üstündə saxlayardılar. Meyxana qaldı bir yana, bu guppultulu fikirlər məni elə tutdu, dəymişim dura-dura kalım töküldü.
Bir də, gördün, Avropadan meyxanaçılarımıza iş təklifi gəldi.

Nə? Avropa? Nə Avropa?

Birincisi, Avropaya meyxanaçı maraqlı olsaydı, çoxdan özünə meyxana kimi bir sənət düzəltmişdi. Ki, heç buna ehtiyac da yoxdur, rep var. İkincisi, bu adamlar avropada meyxanaçı kimi doğulsaydılar, tamamən lazımsız bir şey olacaqdılar. Avropa qazandığını film, idman, texnologiya sektorundan qazanır. Onlara iki adamın bir-birinin nənəsini söyməsi, yaxud da bəlli həqiqətlər üzərindən təkrar söz emal etməsi maraqlı deyil. Üçüncüsü, ən vacibi isə Azərbaycanda bu meyxanaçılar layiqincə, hətta layiq olduğundan da artıq dəyər verilir. Yazılı ədəbiyyat nümayəndələrinin hansı biri 150 minlik maşın sürür? Hansının cibinə 50 manatlıqlar basılır? Heç birinin. Amma ağzına gələni deyə-deyə 150 minlik maşın sürən, restoranda verdiyi hesabla gündəmə gələn azı beş-on meyxanaçımız var. Nədən narazısınız? Azərbaycanda dəyəri görən bir meyxanaçılardır, bir də səsi studiyada düzəldilən əldəqayırma müğənnilər.


Təkcə meyxanaçılar deyil, sözlə bu cür “taksavatlıq” edən şairlər də az deyil. Bir fikrə görə 15 bəndlik şeir yazan o qədər şair var ki. 14 bəndi çıxar, yerdə qalan bir bəndin heç vecinə də olmaz. Sözü eşşək kimi aşağı-yuxarı çapmamaq ən birinci elə şairin sözə qoyduğu hörmət olmalıdır. Və sonra insanların…

Hamının qohum-əqrəbasında, çevrəsində belə bir adam mütləq var. Məsələn, qarpızdan danışırsan, qayıdır ki, 1950-ci ildə Tahir idi, mən idim, bir də Zöhrab. Getdik Şüvəlana. O vaxtlar dənizin qumu belə deyildi. Dəniz də başqa idi. Adam elə danışır, elə bil o vaxtlar Xəzər dənizinin yerində Qara dəniz olub, qumu da ki Ayın səthindən gətirib töküblər. Nə isə, danışır, danışır, danışır, yarım saatdan sonra məlum olur ki, sən demə bu üç adamın kəsdiyi qarpız ağ çıxıb. Həm vaxtını alır, həm də bircə cümlə ilə deyəcəyi fikri yarım saat saqqız kimi uzadır.

“Min söz” filmi birəbir yuxarıda haqqında danışdığım insanların əyninə biçilib.

Los Ancelesdə uğurlu bir ədəbiyyat agenti olan Cek Makkal iş həyatında yalan danışmağı və insanları manipulyasiya etməyi peşəkar səviyyədə bacarır. Müştəriləri ilə münasibətlərində həmişə ən yaxşı anlaşmaları əldə etməyi bacarır, lakin bu, çox vaxt qeyri-etik yollarla olur. Bir gün, Dr. Sinja ilə qarşılaşır. Cek Dr. Sinjanın kitabını yayımlamaq istəyir və onunla müqavilə imzalayır. Müqavilədən sonra Cekin həyətində qəribə bir ağac peyda olur. Cek əvvəlcə bu ağacın mahiyyətini anlamır, lakin qısa müddət sonra ağacın sehrli olduğunu öyrənir. Ağacın hər bir yarpağı Cekin deyəcəyi sözləri təmsil edir və hər dəfə o, bir söz dedikdə, ağacdan bir yarpaq tökülür. Bu, Cekin həyatı boyunca deyə biləcəyi yalnız 1000 söz qaldığını və sözləri bitdikdə həyatının sona çatacağını bildirir.

Cek həyatda qalmaq üçün sözlərini diqqətlə seçməyə məcbur olur. İlk vaxtlar bu vəziyyəti ciddiyə almır və hər zamanki kimi danışmağa davam edir. Ancaq ağacın yarpaqları sürətlə tökülməyə başlayanda, vəziyyətin ciddiliyini dərk edir. Hər bir sözün nə qədər dəyərli olduğunu anlamağa başlayır.

"Min Söz" filmi sözlərin gücü, dürüstlük və mənəviyyat mövzularını özündə ehtiva edir. İnsanlara dürüst olmağın və sevdikləri ilə sağlam münasibətlər qurmağın əhəmiyyətini izah edir. Və ən əsası, sözü israf edənlər üçün ibrətlik filmdir.

Tövsiyə edirəm ki, 30-luq, xüsusən də 60-lıq meyxana deyənlər və xiridarlar bu filmə baxsınlar.
Amma inanmıram ki, mağarda meyxana deməkdən vaxtları olsun.